Władimir Jegorowicz Makowski urodził się w 1846 r. w Moskwie. Był znanym rosyjskim malarzem, Pieriedwiżnikiem i wpływowym nauczycielem w dziedzinie sztuk pięknych. Urodził się w rodzinie artystów, jako syn Jegora Iwanowicza Makowskiego, kolekcjonera sztuki i współzałożyciela Moskiewskiej Szkoły Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Jego bracia, Konstantyn i Mikołaj, a także siostra Aleksandra, również byli malarzami. Władimir Makowski studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury pod kierunkiem Wasilija Zarianki, Eugrafa Sorokina i Wasilija Tropinina. Po ukończeniu studiów w 1869 r. został jednym z Pieriedwiżników. Jego twórczość portretowa i rodzajowa charakteryzuje się realizmem i empatią wobec przedstawianych postaci. Do najsłynniejszych dzieł zaliczają się „Kochankowie ze słowików” (1872), „Filantropi” (1874), „Więzień” (1879) i „Bankructwo” (1881). W 1873 roku został mianowany członkiem akademii „Les Amateurs de rossignol” i w tym samym roku wziął udział w Międzynarodowej Wystawie w Wiedniu. Wykładał w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury od 1882 do 1894 roku, a następnie w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu od 1894 do 1918 roku, gdzie w 1895 roku został rektorem. Miał znaczący wpływ jako pedagog – wykształcił wielu artystów, w tym Siergieja Winogradowa. Oprócz kariery artystycznej Makovski był również zapalonym kolekcjonerem dzieł sztuki. Zgromadził ogromną kolekcję odzwierciedlającą jego eklektyczny gust i głębokie uznanie dla sztuki rosyjskiej. Udzielał się w rosyjskim środowisku artystycznym, goszcząc w swoim domu takie osobistości jak Mikołaj Gogol, Michaił Glinka, Karl Briullov i Wasilij Tropinin. Makowski zmarł w 1920 roku w Petersburgu i został pochowany na Cmentarzu Smoleńskim. "Chłopka z snopem pszenicy i dzieckiem" stanowi typowy temat sztuki Pieriedwiżników, w którym starano się realistycznie ukazać społeczeństwo i ich życie, między innymi właśnie chłopów. Rosyjska chłopka pracuje w polu w piękny letni dzień, a towarzyszy jej małe dziecko, którego wzrok skierowany jest w stronę widza. To dzieło, tak samo wzruszające, jak i pełne wyrazu, jest znakomitym przykładem sztuki Pieriedwiżników.
Chłopka ze snopem pszenicy i dzieckiem, 1877
Olej na płótnie
29 x 19 cm
Sygn. p.d. „B. Маковскii 1877”
Władimir Jegorowicz Makowski urodził się w 1846 r. w Moskwie. Był znanym rosyjskim malarzem, Pieriedwiżnikiem i wpływowym nauczycielem w dziedzinie sztuk pięknych. Urodził się w rodzinie artystów, jako syn Jegora Iwanowicza Makowskiego, kolekcjonera sztuki i współzałożyciela Moskiewskiej Szkoły Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Jego bracia, Konstantyn i Mikołaj, a także siostra Aleksandra, również byli malarzami. Władimir Makowski studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury pod kierunkiem Wasilija Zarianki, Eugrafa Sorokina i Wasilija Tropinina. Po ukończeniu studiów w 1869 r. został jednym z Pieriedwiżników. Jego twórczość portretowa i rodzajowa charakteryzuje się realizmem i empatią wobec przedstawianych postaci. Do najsłynniejszych dzieł zaliczają się „Kochankowie ze słowików” (1872), „Filantropi” (1874), „Więzień” (1879) i „Bankructwo” (1881). W 1873 roku został mianowany członkiem akademii „Les Amateurs de rossignol” i w tym samym roku wziął udział w Międzynarodowej Wystawie w Wiedniu. Wykładał w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury od 1882 do 1894 roku, a następnie w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu od 1894 do 1918 roku, gdzie w 1895 roku został rektorem. Miał znaczący wpływ jako pedagog – wykształcił wielu artystów, w tym Siergieja Winogradowa. Oprócz kariery artystycznej Makovski był również zapalonym kolekcjonerem dzieł sztuki. Zgromadził ogromną kolekcję odzwierciedlającą jego eklektyczny gust i głębokie uznanie dla sztuki rosyjskiej. Udzielał się w rosyjskim środowisku artystycznym, goszcząc w swoim domu takie osobistości jak Mikołaj Gogol, Michaił Glinka, Karl Briullov i Wasilij Tropinin. Makowski zmarł w 1920 roku w Petersburgu i został pochowany na Cmentarzu Smoleńskim. "Chłopka z snopem pszenicy i dzieckiem" stanowi typowy temat sztuki Pieriedwiżników, w którym starano się realistycznie ukazać społeczeństwo i ich życie, między innymi właśnie chłopów. Rosyjska chłopka pracuje w polu w piękny letni dzień, a towarzyszy jej małe dziecko, którego wzrok skierowany jest w stronę widza. To dzieło, tak samo wzruszające, jak i pełne wyrazu, jest znakomitym przykładem sztuki Pieriedwiżników.