Rzeźbiarz rosyjski. Dzieciństwo spędził w Wilnie. Tam w 1870 r. odkrył go rzeźbiarz Antokolski. Obaj artyści przyjaźnili się, odbyli podróż do Włoch i współpracowali do śmierci Antokolskiego w 1902 r. Ginzburg wykonał pod kierunkiem mistrza ozdoby na tron pomnika Iwana Groźnego. W latach 1878-86 studiował w Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1886 roku otrzymał za relief Lament Jeremiasza na ruinach Jerozolimy wielki złoty medal i tytuł artysty pierwszej klasy. Tworzył głównie popiersia portretowe (Wereszczagina, Gorkiego, Rubinsteina, Szyszkina, Surikowa, Tołstoja), i statuetki. Otrzymywał też licznie prestiżowe zamówiena na pomniki (Gogola, Ajwazowskiego, Puszkina, Plechanowa, Mendelejewa) i nagrobki (Stasowa, Antkolskiego). Od 1918 r. był profesorem prowadzącym Państwowych Wolnych Warsztatów Artystycznych w Piotrogrodzie. Od 1921 do 1923 był dziekanem Wydziału Rzeźby Wchutemasu.
CHŁOPIEC PUSZCZAJĄCY LATAWCA, 1914
Brąz odlewany, cyzelowany, patynowany, wys. 47 cm
Sygnatura ryta: И. Гинцбург | 1914, ryty znak odlewni: omл. B.3.Гавриловъ
Rzeźbiarz rosyjski. Dzieciństwo spędził w Wilnie. Tam w 1870 r. odkrył go rzeźbiarz Antokolski. Obaj artyści przyjaźnili się, odbyli podróż do Włoch i współpracowali do śmierci Antokolskiego w 1902 r. Ginzburg wykonał pod kierunkiem mistrza ozdoby na tron pomnika Iwana Groźnego. W latach 1878-86 studiował w Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1886 roku otrzymał za relief Lament Jeremiasza na ruinach Jerozolimy wielki złoty medal i tytuł artysty pierwszej klasy. Tworzył głównie popiersia portretowe (Wereszczagina, Gorkiego, Rubinsteina, Szyszkina, Surikowa, Tołstoja), i statuetki. Otrzymywał też licznie prestiżowe zamówiena na pomniki (Gogola, Ajwazowskiego, Puszkina, Plechanowa, Mendelejewa) i nagrobki (Stasowa, Antkolskiego). Od 1918 r. był profesorem prowadzącym Państwowych Wolnych Warsztatów Artystycznych w Piotrogrodzie. Od 1921 do 1923 był dziekanem Wydziału Rzeźby Wchutemasu.