Jacek Malczewski należy do grona najwybitniejszych malarzy polskich przełomu XIX i XX w. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w paryskiej Ecole des Beaux-Arts. Odbył wiele podróży po Europie, uczestniczył też w słynnej ekspedycji archeologicznej Karola Lanckorońskiego (jako rysownik). Był współzałożycielem oraz członkiem licznych organizacji artystycznych. Wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1900 r. Akademii). Spuścizna po tym artyście obejmuje ponad dwa tysiące obrazów oraz niezliczone szkice i rysunki, o różnorodnej tematyce. Wczesną fazę jego twórczości zdominował wątek patriotyczno-martyrologiczny. Następnie Malczewski skoncentrował się na scenach rodzajowych z wątkami fantastyczno-baśniowymi oraz na portretach i autoportretach. Malował w konwencji realistycznej, posługując się różnorodną paletą barw zestawianych dysonansowo, często rozjaśnionych, czasem wyciszanych - niemal monochromatycznych.
Olej, tektura; 26,8 x 17,3 cm
Sygnowany czarnym tuszem (?) p.g.: JMalczewski | 1910
Jacek Malczewski należy do grona najwybitniejszych malarzy polskich przełomu XIX i XX w. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w paryskiej Ecole des Beaux-Arts. Odbył wiele podróży po Europie, uczestniczył też w słynnej ekspedycji archeologicznej Karola Lanckorońskiego (jako rysownik). Był współzałożycielem oraz członkiem licznych organizacji artystycznych. Wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1900 r. Akademii). Spuścizna po tym artyście obejmuje ponad dwa tysiące obrazów oraz niezliczone szkice i rysunki, o różnorodnej tematyce. Wczesną fazę jego twórczości zdominował wątek patriotyczno-martyrologiczny. Następnie Malczewski skoncentrował się na scenach rodzajowych z wątkami fantastyczno-baśniowymi oraz na portretach i autoportretach. Malował w konwencji realistycznej, posługując się różnorodną paletą barw zestawianych dysonansowo, często rozjaśnionych, czasem wyciszanych - niemal monochromatycznych.