Plansze z teki: Polish Peasants Costumes. With Introduction and Notes by Dr. Thadee Seweryn Curator of Etnographical Museum in Cracow, Nice (France) 1939. Published by C. Szwedzicki. karty 50 x 39,5 cm.
Nakład 400 egz.
"Wydana w 1939 roku Polish
Peasants Costumes to ostatnia z ważnych tek graficznych Zofii Stryjeńskiej i jednocześnie najobszerniejsze jej dzieło w tej dziedzinie. [?]. Jako artystka zajmująca się sztuką książki mogła znać, przynajmniej od czasu studiów w Monachium, poświęcone modzie współczesnej czasopisma ilustrowane w technice szablonu (pochoir) [?]. W Polsce, gdzie preferowano litografię, ten pracochłonny sposób wykonywania ilustracji, polegający na kolorowaniu całego nakładu przez wyspecjalizowanych malarzy, nie przyjął się. Stryjeńska, poszukując zawsze oprawy wydawniczej jak najbardziej wysublimowanej, wybrała właśnie pochoir jako formę wydania swojej największej objętościowo teki". [Światosław Lenartowicz w katałogu wystawy Stryjeńskiej, Muzeum Narodowe Kraków 2008, s. 265].
Litografia ręcznie kolorowana gwaszem na planszy
50 x 39,5 cm,
sygnowana na kamieniu u dołu, pośrodku "Z. Stryjeńska" oraz na odwrocie "Copyright by C. Szwedzicki 1939". Plansza nr 30.
Reprodukowana: Zofia Stryjeńska 1891-1976. Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie, Kraków 2008, s. 359.
Plansze z teki: Polish Peasants Costumes. With Introduction and Notes by Dr. Thadee Seweryn Curator of Etnographical Museum in Cracow, Nice (France) 1939. Published by C. Szwedzicki. karty 50 x 39,5 cm.
Nakład 400 egz.
"Wydana w 1939 roku Polish
Peasants Costumes to ostatnia z ważnych tek graficznych Zofii Stryjeńskiej i jednocześnie najobszerniejsze jej dzieło w tej dziedzinie. [?]. Jako artystka zajmująca się sztuką książki mogła znać, przynajmniej od czasu studiów w Monachium, poświęcone modzie współczesnej czasopisma ilustrowane w technice szablonu (pochoir) [?]. W Polsce, gdzie preferowano litografię, ten pracochłonny sposób wykonywania ilustracji, polegający na kolorowaniu całego nakładu przez wyspecjalizowanych malarzy, nie przyjął się. Stryjeńska, poszukując zawsze oprawy wydawniczej jak najbardziej wysublimowanej, wybrała właśnie pochoir jako formę wydania swojej największej objętościowo teki". [Światosław Lenartowicz w katałogu wystawy Stryjeńskiej, Muzeum Narodowe Kraków 2008, s. 265].