Architekt, profesor Politechniki Krakowskiej, doktor honoris causa politechniki w Budapeszcie oraz Politechniki Krakowskiej. W latach 1959-1981 (z wyjątkiem stanu wojennego) uczestniczył w wyjazdach naukowo-studialnych do Egiptu na zaproszenie Kazimierza Michałowskiego oraz do Indii, Ekwadoru, Hiszpanii i Meksyku. W latach 1977-1981 wiceminister kultury i sztuki, ponadto generalny konserwator zabytków PRL, naczelny architekt Jasnej Góry (1989-93). Obok pracy naukowej zajmował się także działalnością na rzecz miasta Krakowa oraz architektury i zabytków całego kraju. Był głównym architektem miejskim (1958-64), kierownikiem badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa (1960-1975), przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej (1970-1978), prezesem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.