Tadeusz Litawiński (1902 - 1986), inżynier budowlany, kolekcjoner dzieł sztuki. Od 1928 mieszkał w Zakopanem i prowadził tu własne biuro architektoniczno-budowlane. Z zamiłowania gromadził dzieła sztuki; w jego kolekcji w Zakopanem było ok. 200 obrazów malarzy polskich m.in. Wyczółkowskiego, Mroczkowskiego, Flecka, Bryniarskiego oraz rzemiosło artystyczne. Większą część swej jego kolekcji po śmierci została przekazana do muzeum KUL.
Początki wykształcenia artystycznego zawdzięczał Stachowiczowi, którego obrazy kopiował. W latach 1847-54 i 1856-57 uczył się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Kornelli Stattlera, Aleksandra Płonczyńskiego, Władysława Łuszczkiewicza. Malował przeważnie zabytkowe budowle Krakowa - perspektywiczne widoki wnętrz, które uzupełniał niejednokrotnie sztafażem ludzkim. Obrazy te odznaczały się dobrym rysunkiem perspektywicznym i dokładnym oddaniem szczegółów architektonicznych. Zajmował się kopiowaniem obrazów, które przy okazji "poprawiał", restaurował obrazy i freski. Przyjaźnił się z Jackiem Malczewskim i często mu pozował do różnych kompozycji, służąc za model starca. Wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1869-94, w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz salonie Krywulta (1883, 1893, 1901).
Olej, tektura; 19,7 x 24,7 cm
Sygnowany l. d.: St Bryniarski
Odwrocie podklejone tekturą, w centrum wycięte okienko, w którym widoczny napis piórem na oryginalnym odwrocie: 1851 | Czerwiec. Nalepka maszynopisem: Ze zbioru Tadeusza Litawińskiego | Stanisław Bryniarski 1829 - 1915. uczeń prof. | W. Stattlera i prof. Łuszczkiewicza w A. S. P. | w Krakowie. | Chałupa strzechą kryta, o/tekt. rozmiar | 19 x 24. cm. sygn. St. Bryniarski 1851. | nr. inw. 601
Tadeusz Litawiński (1902 - 1986), inżynier budowlany, kolekcjoner dzieł sztuki. Od 1928 mieszkał w Zakopanem i prowadził tu własne biuro architektoniczno-budowlane. Z zamiłowania gromadził dzieła sztuki; w jego kolekcji w Zakopanem było ok. 200 obrazów malarzy polskich m.in. Wyczółkowskiego, Mroczkowskiego, Flecka, Bryniarskiego oraz rzemiosło artystyczne. Większą część swej jego kolekcji po śmierci została przekazana do muzeum KUL.
Początki wykształcenia artystycznego zawdzięczał Stachowiczowi, którego obrazy kopiował. W latach 1847-54 i 1856-57 uczył się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Kornelli Stattlera, Aleksandra Płonczyńskiego, Władysława Łuszczkiewicza. Malował przeważnie zabytkowe budowle Krakowa - perspektywiczne widoki wnętrz, które uzupełniał niejednokrotnie sztafażem ludzkim. Obrazy te odznaczały się dobrym rysunkiem perspektywicznym i dokładnym oddaniem szczegółów architektonicznych. Zajmował się kopiowaniem obrazów, które przy okazji "poprawiał", restaurował obrazy i freski. Przyjaźnił się z Jackiem Malczewskim i często mu pozował do różnych kompozycji, służąc za model starca. Wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1869-94, w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz salonie Krywulta (1883, 1893, 1901).