Twórczość Mateusza Dąbrowskiego zawsze zwracała na siebie uwagę szlachetnością wykonawstwa, precyzją warsztatu i zagadkowością form. Ten młody artysta wypowiada się polimorficznym językiem sztuki współczesnej. Z wykształcenia grafik warsztatowy (dyplom u Rafała Strenta w roku 2005), obecnie pracuje w pracowni dyplomującej grafiki artystycznej prowadzonej przez Andrzeja Węcławskiego. Jednak jego zainteresowania twórcze są bardziej rozległe i skala dokonań oscyluje od technik druku cyfrowego poprzez malarstwo, rzeźbę, obiekty do instalacji przestrzennych. W cyklu „Latawce” z 2011 roku zaprezentował bardzo klasyczną w dziejach grafiki polskiej figurację obiektu o skoncentrowanej materialności, ulokowanej centralnie w formacie pracy, gdzie forma ciemna lewituje na jasnym tle. Pogłębiona analiza tych prac nasuwa skojarzenia także ekologiczne. Obiekt może być bowiem odczytany zarówno jako szarpana przez wiatr płachta materii czy foliowa torba, ale też zerwany z uwięzi aerostat. Jak zauważa w notce o swojej twórczości sam Mateusz Dąbrowski, opublikowanej w katalogu Rempexu z grudnia 2018 roku: W jego pracach nie ma jednoznaczności, zajmują go bardziej pytania niż odpowiedzi. Mateusz Dąbrowski studiował na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie w latach 2000-2005. Obecnie jest doktorem i pracuje na stanowisku adiunkta w Pracowni nr 6 na macierzystym Wydziale. Ma na swoim koncie liczne wystawy w kraju i za granicą. Zdobył kilka znaczących nagród: nominację do Paszportów Polityki czy Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za pracę doktorską w 2010 roku.