Arnold Graboné to artystyczny pseudonim Johana Georga Arnolda. Artysta początkowo studiował w Stuttgarcie, następnie w Wiedniu u prof. Lipperta, stamtąd zaś trafił do pracowni H. Zügla i L. von Königa w Monachium. Kolejną uczelnią Arnolda była akademia berlińska, gdzie studiował pod kierunkiem M. Liebermanna. Pierwszy wielki sukces odniósł w 1928 r. na wystawie w Wiedniu, zdobywając złoty medal za obraz Hardanger Fjord. W 1932 r. wyjechał do Zurychu, gdzie otrzymał tytuł profesora tamtejszej akademii, a rok później stał się jej rektorem. W 1933 r. powrócił do rodzinnej Bawarii i zamieszkał w Fürstenfeldbruck, skąd w 1937 r. przeniósł się do Tutzing, zaś w 1952 r. do Buchhof nad jeziorem Starnberg. Artysta malował przede wszystkim pobliskie Alpy i widoki morskie z rejonów Morza Północnego i Bałtyku. Rezultatem jego artystycznych podróży są ponadto przedstawienia malowniczych wybrzeży Grecji, Włoch, czy Hiszpanii, a także okolic Stambułu i Kairu. Stosował przy tym charakterystyczną technikę malarską, polegającą na nakładaniu szpachlą grubych warstw farby o różnej połyskliwości. Uzyskana fakturalność sprawia wrażenie trójwymiarowości płaszczyzny malowidła, a śmiałe operowanie planami i kompozycją potęguje wrażenie przestrzeni.