Wykonana w rzadkiej technice gauffrage (wycisk) praca łączy aspekty grafiki i reliefu. Wypukłości tłoczenia nadbudowują się nad wklęsłościami znaczącymi ciągi cyfr. Potrzeba przekraczania granicy dziedzin sztuki i technik wykonania, jak i zainteresowanie różnymi sposobami zapisu od nutowego do, jak w tym przypadku, alfabetu Braille'a, są charakterystyczne dla twórczości ucznia Władysława Strzemińskiego. Starczewski, jak pisała Bożena Kowalska, był artystą niezwykle oryginalnym i nowatorskim, przez co trudno zakwalifikować go do konkretnego nurtu sztuki współczesnej, choć najbliżej jest jej do sztuki obiektu. W jego dorobku znaleźć można zarówno tkaniny, jak i prace wykorzystujące obiekty (jabłka, kafelki), które traktował jak litery alfabetu składające się na skomplikowane kompozycje - zapisy. Jednocześnie w pracach w technice gauffrage istotna jest siła nacisku wniesiona przez samego autora - dla niego praca miała również stanowić rodzaj zapisu kondycji organizmu.
Antoni Starczewski (1924 - 2000) ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, uzyskał dyplom w 1951 roku. W jego twórczości widoczne jest dążenie do zatarcia granicy między sztukami czystymi a użytkowymi - ukończył Wydział Projektowania Wnętrz. Oprócz łączenia różnych technik, przekraczał również granice sztuk plastycznych - w cyklu Letresony (litero-dźwiękach) wykorzystywał dźwięk rozstrojonych skrzypiec. Jego prace znajdują się w ważnych kolekcjach krajowych i międzynarodowych: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Galerii delgi Ufizzi we Florencji, Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Victoria and Albert Museum, Tate Modern. Szeroka monograficzna wystawa artysty zostanie otwarta w marcu 2022 w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
grafika na papierze,
60 x 50 cm (w świetle passe partout 29 x 20 cm)
Wykonana w rzadkiej technice gauffrage (wycisk) praca łączy aspekty grafiki i reliefu. Wypukłości tłoczenia nadbudowują się nad wklęsłościami znaczącymi ciągi cyfr. Potrzeba przekraczania granicy dziedzin sztuki i technik wykonania, jak i zainteresowanie różnymi sposobami zapisu od nutowego do, jak w tym przypadku, alfabetu Braille'a, są charakterystyczne dla twórczości ucznia Władysława Strzemińskiego. Starczewski, jak pisała Bożena Kowalska, był artystą niezwykle oryginalnym i nowatorskim, przez co trudno zakwalifikować go do konkretnego nurtu sztuki współczesnej, choć najbliżej jest jej do sztuki obiektu. W jego dorobku znaleźć można zarówno tkaniny, jak i prace wykorzystujące obiekty (jabłka, kafelki), które traktował jak litery alfabetu składające się na skomplikowane kompozycje - zapisy. Jednocześnie w pracach w technice gauffrage istotna jest siła nacisku wniesiona przez samego autora - dla niego praca miała również stanowić rodzaj zapisu kondycji organizmu.
Antoni Starczewski (1924 - 2000) ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, uzyskał dyplom w 1951 roku. W jego twórczości widoczne jest dążenie do zatarcia granicy między sztukami czystymi a użytkowymi - ukończył Wydział Projektowania Wnętrz. Oprócz łączenia różnych technik, przekraczał również granice sztuk plastycznych - w cyklu Letresony (litero-dźwiękach) wykorzystywał dźwięk rozstrojonych skrzypiec. Jego prace znajdują się w ważnych kolekcjach krajowych i międzynarodowych: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Galerii delgi Ufizzi we Florencji, Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Victoria and Albert Museum, Tate Modern. Szeroka monograficzna wystawa artysty zostanie otwarta w marcu 2022 w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.