Początkowo uczył się w Szkole Rysunkowej W. Gersona w Warszawie. Później studiował w Monachium u M. Weinholdta, A. AzĄbégo i w Akademii u C. Marra oraz w Paryżu w Académie Colarossi. Po zakończeniu nauki, w latach 1904-12 mieszkał w Bretanii, w czasie 1. wojny światowej był w Rosji, a w 1919 r. osiadł w Warszawie. Malował pastelem i olejno, przede wszystkim pejzaże (głównie marynistyczne) oraz kwiaty. Należał do Koła Marynistów Polskich. Wystawiał m.in. w Instytucie Propagandy Sztuki, TPSP, TZSP oraz z grupą "Niezależnych", a po 2. wojnie światowej ze ZPAP. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Gdańsku i Warszawie.
"Nie tylko morze maluje Zaboklicki. Prześlicznie, lekko notuje poezję sadów kwitnących, dróżek w ogrodach słońcem ubarwionych, kwiatów w t. zw. "martwych naturach" i cudnych oddali równin mazowieckich, z których jest rodem. [...] Jest w pełni sił i rozwoju swego natchnionego talentu, w pełni uświadomienia własnej drogi" (Jan Kleczyński, Wacław Zaboklicki. Próba charakterystyki [w:] Wystawa prac Wacława Zaboklickiego, Salon Sztuki Cz. Garlińskiego, Warszawa 1930).