Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja, Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja, Galeria Agra-Art, Warszawa 28 I – 3 III 2023.
Obraz reprodukowany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska Kolekcja (kat. wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 77, il. barwna, poz. kat. 74;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja (kat. wyst.), Agra-Art, Warszawa 2023, ss. 40, 53-54, il. barwna s. 41, poz. kat. 17.
Wizerunek businesswoman – jednostki aktywnej, zaradnej, prowadzącej rozległe interesy – w interpretacji artysty zyskał niecodzienną odsłonę. Dudograczowska „kobieta sukcesu“ jest daleka od zachodniego wzorca promowanego w mediach. To tęga, strojna w biżuterię i obszerne szaty dama, której towarzyszy wierny pupil – mały pies. Reprezentacyjność ujęcia postaci, jej ubiór i wystudiowana poza, wskazują na wyraźną inspirację dawnym malarstwem europejskim – z jednej strony dworskim barokiem spod znaku Velazqueza, z drugiej – groteskowym realizmem sarmackich konterfektów z XVII i XVIII w. Upodobanie malarza do tradycyjnej stylizacji miało swoje źródła w młodzieńczym doświadczeniu sztuki: były to albumy i reprodukcje malarstwa w domu rodzinnym, pierwszy i najważniejszy Mistrz, prof. Edward Mesjasz, który mnie rozmiłował w polskiej sztuce i wreszcie codzienny kontakt z barokowym malarstwem trumiennym, historycznym i religijnym na Jasnej Górze oraz w częstochowskich kościołach (cyt. za: Jerzy Duda Gracz, Zapiski o życiu i sztuce przemijania [w:] Duda Gracz. Obrazy prowincjonalno-gminne. Kresy polskie 2000, Wydawnictwo Biblioteka Śląska, s. 6). Swoista gra, jaką twórca prowadził z widzem, polegała nie tylko na użyciu historyzującego schematu i prześmiewczego tytułu, ale także przemyślanym doborze kolorów i atrybutów o powszechnie znanej symbolice. Intensywna czerwień sukni bohaterki oznacza władzę i potęgę, zaś okazały perłowy naszyjnik – wzniosłość i bogactwo. Obecność potulnego, trzymanego na smyczy psa-miniaturki, tylko potwierdza siłę i dominację właścicielki. Żartobliwe przedstawienie rodzimej biznesmenki jest wyjątkowo udaną, ale też – nie jedyną trawestacją nowożytnego portretu w twórczości artysty. Oprócz podobnych realizacji tego samego tematu (por. Obraz 2015. Łagów – Businesswomen, 1996), powstało kilka analogicznie nacechowanych podobizn autentycznych postaci, m.in. pisarza i krytyka muzycznego Jerzego Waldorffa (Obraz 144. Portret krytyka J. Waldorffa, 1973) czy rysownika Szymona Kobylińskiego (Obraz 607. Portret Szymona Kobylińskiego, 1982). Obrazy te, silnie osadzone w czasach współczesnych autorowi, ale – stworzone w zgodzie z tym, co własne, w zachwycie i w pokorze wobec tradycji – stanowią o fenomenie tego malarstwa.
olej, tektura naklejona na tekturę
30 x 30 cm
sygn. l.d.: D. G. 2229/98 .
Na odwr. pieczątka Oddziału Muzeum Sztuki Mieszczańskiej Muzeum Miejskiego Wrocławia oraz pięć nalepek:
– nalepka autorska wypełniona odręcznie z danymi obrazu i sygnaturą;
– nalepki wystaw: wrocławskiej, katowickiej i legnickiej;
– nalepka z okrągłym stemplem: MŚ | MUZEUM ŚLĄSKIE, napis w otoku: 80 LAT MUZEUM ŚLĄSKIEGO W KATOWICACH 1924-2004.
Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja, Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja, Galeria Agra-Art, Warszawa 28 I – 3 III 2023.
Obraz reprodukowany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska Kolekcja (kat. wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 77, il. barwna, poz. kat. 74;
– Preludium. Wrocławska Kolekcja (kat. wyst.), Agra-Art, Warszawa 2023, ss. 40, 53-54, il. barwna s. 41, poz. kat. 17.
Wizerunek businesswoman – jednostki aktywnej, zaradnej, prowadzącej rozległe interesy – w interpretacji artysty zyskał niecodzienną odsłonę. Dudograczowska „kobieta sukcesu“ jest daleka od zachodniego wzorca promowanego w mediach. To tęga, strojna w biżuterię i obszerne szaty dama, której towarzyszy wierny pupil – mały pies. Reprezentacyjność ujęcia postaci, jej ubiór i wystudiowana poza, wskazują na wyraźną inspirację dawnym malarstwem europejskim – z jednej strony dworskim barokiem spod znaku Velazqueza, z drugiej – groteskowym realizmem sarmackich konterfektów z XVII i XVIII w. Upodobanie malarza do tradycyjnej stylizacji miało swoje źródła w młodzieńczym doświadczeniu sztuki: były to albumy i reprodukcje malarstwa w domu rodzinnym, pierwszy i najważniejszy Mistrz, prof. Edward Mesjasz, który mnie rozmiłował w polskiej sztuce i wreszcie codzienny kontakt z barokowym malarstwem trumiennym, historycznym i religijnym na Jasnej Górze oraz w częstochowskich kościołach (cyt. za: Jerzy Duda Gracz, Zapiski o życiu i sztuce przemijania [w:] Duda Gracz. Obrazy prowincjonalno-gminne. Kresy polskie 2000, Wydawnictwo Biblioteka Śląska, s. 6). Swoista gra, jaką twórca prowadził z widzem, polegała nie tylko na użyciu historyzującego schematu i prześmiewczego tytułu, ale także przemyślanym doborze kolorów i atrybutów o powszechnie znanej symbolice. Intensywna czerwień sukni bohaterki oznacza władzę i potęgę, zaś okazały perłowy naszyjnik – wzniosłość i bogactwo. Obecność potulnego, trzymanego na smyczy psa-miniaturki, tylko potwierdza siłę i dominację właścicielki. Żartobliwe przedstawienie rodzimej biznesmenki jest wyjątkowo udaną, ale też – nie jedyną trawestacją nowożytnego portretu w twórczości artysty. Oprócz podobnych realizacji tego samego tematu (por. Obraz 2015. Łagów – Businesswomen, 1996), powstało kilka analogicznie nacechowanych podobizn autentycznych postaci, m.in. pisarza i krytyka muzycznego Jerzego Waldorffa (Obraz 144. Portret krytyka J. Waldorffa, 1973) czy rysownika Szymona Kobylińskiego (Obraz 607. Portret Szymona Kobylińskiego, 1982). Obrazy te, silnie osadzone w czasach współczesnych autorowi, ale – stworzone w zgodzie z tym, co własne, w zachwycie i w pokorze wobec tradycji – stanowią o fenomenie tego malarstwa.