Leon Wyczółkowski - malarz, pastelista i akwarelista, odnowiciel i mistrz litografii polskiej, pedagog, jeden z najważniejszych twórców epoki Młodej Polski; artysta przywiązujący wielką wagę do doskonałości swego (niejednokrotnie eksperymentalnego) warsztatu. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona (1869-74), by kontynuować ją w Akademii Monachijskiej u A. Wagnera (1877-79), oraz w oddziale kompozycji krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych pod opieką J. Matejki (1877-79). Przez kilka lat podróżował po Wołyniu, Ukrainie i Podolu. W 1900 r., w związku z otrzymaniem profesury Akademii, osiadł w Krakowie (zasadniczo do r. 1929). Okres I wojny światowej przetrwał głównie w Warszawie. Ostatni okres życia spędził między Poznaniem, Gościeradzem pod Bydgoszczą i Warszawą, gdzie w Akademii Sztuk Pięknych wykładał pochłaniającą go wówczas niemal bez reszty grafikę. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.

Poprawna pod względem warsztatowym akwarela, o jednoznacznie merkantylnym przeznaczeniu (względnie prezent, lecz te były zwykle opatrywane dedykacją na licu), powstała w roku wybuchu Wielkiej Wojny zapewne jeszcze w Krakowie, przed przybyciem Wyczółkowskiego - wkrótce legionisty - do Warszawy.

41
Leon WYCZÓŁKOWSKI (1852 Huta Miastkowska k. Siedlec - 1936 Warszawa)

BUKIET KWIATÓW W BRĄZOWEJ CHIŃSKIEJ WAZIE, 1914 r.

Akwarela na szkicu ołówkowym, papier ze znakiem wodnym naklejony całą powierzchnią na tekturę,
76,6 x 55,4 cm
Sygnowany ponad dolną krawędzią w prawym narożniku pędzlem i akwarelą w tonie szarym: L. Wyczoł | 1914;
na odwrociu w p. g. narożniku ślad po nalepce (wystawowej (?));
w 2/5 wysokości dobra, stara reperacja rozległego przebicia.
W p. d. rogu znak wodny: P. M. |FABRIANO | ITALY

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Leon Wyczółkowski - malarz, pastelista i akwarelista, odnowiciel i mistrz litografii polskiej, pedagog, jeden z najważniejszych twórców epoki Młodej Polski; artysta przywiązujący wielką wagę do doskonałości swego (niejednokrotnie eksperymentalnego) warsztatu. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona (1869-74), by kontynuować ją w Akademii Monachijskiej u A. Wagnera (1877-79), oraz w oddziale kompozycji krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych pod opieką J. Matejki (1877-79). Przez kilka lat podróżował po Wołyniu, Ukrainie i Podolu. W 1900 r., w związku z otrzymaniem profesury Akademii, osiadł w Krakowie (zasadniczo do r. 1929). Okres I wojny światowej przetrwał głównie w Warszawie. Ostatni okres życia spędził między Poznaniem, Gościeradzem pod Bydgoszczą i Warszawą, gdzie w Akademii Sztuk Pięknych wykładał pochłaniającą go wówczas niemal bez reszty grafikę. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.

Poprawna pod względem warsztatowym akwarela, o jednoznacznie merkantylnym przeznaczeniu (względnie prezent, lecz te były zwykle opatrywane dedykacją na licu), powstała w roku wybuchu Wielkiej Wojny zapewne jeszcze w Krakowie, przed przybyciem Wyczółkowskiego - wkrótce legionisty - do Warszawy.