Urodzony w 1974 r. w Wadowicach. Malarz, grafik i rysownik. Studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej. Ukończył krakowską ASP. Mieszka i pracuje w Krakowie. W latach 1994-2001 działał w "Grupie Ładnie". Prowadził w Krakowie bilbordową Galerię Otwartą, analizując w niej przemianę dzieła sztuki w reklamę. Interesując się zagadnieniem komercjalizacji sztuki, wykonywał obrazy przypominające np. cegły czy kasety. Sprzedawał je początkowo po rzeczywistej cenie "towaru", jaki przedstawiały. Stara się pozbawić swoją sztukę z indywidualności. W serii Obrazy do mieszkania, 2002 projektował także sposoby aplikacji ich w konkretnych miejscach. Używając fotografii jako punktu wyjścia tworzy malarskie quasi iluzje tożsame z tematem: Obrazy oprawione, Ściany w pracowni 2003, 2004. Jego ulubioną metodą jest powtarzanie przedmiotu w innej technice (malarstwo olejne, linoryty). Linoryt z racji swej specyfiki, paradoksalnie, uwalnia autora z decyzji powielania, jest ona już zawarta w samym wyborze techniki.

64
Rafał BUJNOWSKI (ur. 1974)

Budzik, 2000

linoryt, papier, 14, 8 x 21, 5 cm, egz. 7/10,
sygn. u dołu: 7/10 linoryt / budzik / Bujnowski / 2000


Estymacja: 1000-1200 zł

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Urodzony w 1974 r. w Wadowicach. Malarz, grafik i rysownik. Studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej. Ukończył krakowską ASP. Mieszka i pracuje w Krakowie. W latach 1994-2001 działał w "Grupie Ładnie". Prowadził w Krakowie bilbordową Galerię Otwartą, analizując w niej przemianę dzieła sztuki w reklamę. Interesując się zagadnieniem komercjalizacji sztuki, wykonywał obrazy przypominające np. cegły czy kasety. Sprzedawał je początkowo po rzeczywistej cenie "towaru", jaki przedstawiały. Stara się pozbawić swoją sztukę z indywidualności. W serii Obrazy do mieszkania, 2002 projektował także sposoby aplikacji ich w konkretnych miejscach. Używając fotografii jako punktu wyjścia tworzy malarskie quasi iluzje tożsame z tematem: Obrazy oprawione, Ściany w pracowni 2003, 2004. Jego ulubioną metodą jest powtarzanie przedmiotu w innej technice (malarstwo olejne, linoryty). Linoryt z racji swej specyfiki, paradoksalnie, uwalnia autora z decyzji powielania, jest ona już zawarta w samym wyborze techniki.