Proweniencja:
- kolekcja prywatna Warszawa
- zakup od artysty


Jeden z najbardziej znanych i charakterystycznych współczesnych polskich malarzy. Studiował malarstwo w ASP w Warszawie, dyplom uzyskał w pracowni Eugeniusza Eibischa. Zafascynowały go prace Nikifora, zobaczone po raz pierwszy w 1965, zainspirowały ówczesnego studenta III roku do narysowania pierwszych prac z cyklu „Podróże autostopem”. W 1972-1978 powstawał cykl „Sportowcy“, w którym portretowane były, dodajmy - kąśliwie, typowe postaci z lat 70. Równolegle od 1975 powstawał cykl „Robotnicy“, który kulminował w okresie „Solidarności“ 1980-1981. Za prace z tego cyklu Dwurnik otrzymał w 1981 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, natomiast za obrazy z cyklu „Warszawa“ (1981), proroczo zapowiadające stan wojenny - Nagrodę Kulturalną „Solidarności“ podziemnej w 1983. W latach 80. malarstwo Dwurnika przybrało wyraz ekspresyjny i dramatyczny. Zarówno ideowe, jak i czysto malarskie walory tych prac przyniosły artyście ogromne uznanie, zarówno w kraju jak i za granicą. Artysta miał wiele wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, brał też udział w licznych wystawach i festiwalach krajowych i międzynarodowych, m.in.: X Biennale Sztuki Współczesnej, Menton 1974, Documenta 7, Kassel 1982, 5th Biennale, Sydney 1985, XIX Biennale Sztuki, Sao Paulo 1987; Olimpiada Sztuki, Seul 1988. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych w Polsce i na świecie a także w wielu kolekcjach prywatnych.

Prezentowane prace zostały przyporządkowane przez Dwurnika do cyklu Dwudziestego trzeciego, który został rozpoczęty w 1998 roku i był kontynuowany przez artystę aż do śmierci. Są tu nasycone, głębokie barwy i duże płaszczyzny koloru. Zrównoważona intensywność barw, ekspresyjność i skrótowość przedstawień tworzą razem zdumiewającą ciszę i spokój. Wchodzą w jego skład zarówno obrazy o tematyce historycznej, muzycznej, kwiaty, kontrabasiści jak i buczyny czy sosny.