W latach 1940-1943 studiowała pod kierunkiem Stanisława Kamockiego w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Po wojnie naukę kontynuowała w Akademii Sztuk Pięknych. W swoim malarstwie stosowała „trompe l’oeil”, złudzenie optyczne stosowane w barokowym malarstwie holenderskim. Polega ono na wywołaniu wrażenia, że przedmioty przedstawione na dwuwymiarowej powierzchni są trójwymiarowe. Często podejmowanym przez nią tematem były martwe natury z książkami cechujące się wielką precyzją w oddaniu detali. Tworzyła także melancholijne sceny rodzajowe odznaczające się zimną kolorystyką i zminimalizowaniem tła w celu uwypuklenia głównej sceny. Zajmowała się również ilustratorstwem czego przykładem może być cykl rysunków do „Sklepów cynamonowych” i „Sanatorium pod klepsydrą” Brunona Schulza. Jej mężem był malarz Adam Hofmann.