Artysta zajmuje się sztukami wizualnymi, malarstwem, fotografią, tworzy prace wideo i animacje 3D. Jego prawdziwe nazwisko to Łukasz Banach. Pseudonim artystyczny powstał w trakcie pracy nad jednym z projektów. Dla artysty najważniejsza jest swobodna ekspresja, emocje, akt twórczy. Jego obrazy, podobnie jak filmy, naznaczone są cechami ekspresjonistycznymi i figuratywnymi, poruszają motywy społeczne, ale przede wszystkim wątki autobiograficzne. Prace artysty obecne były na wystawach w Polsce i za granicą, np. „Jeune création européene” (Paryż 2007 r.), “Perfect Summer, New Media Artists” (Gallery Vertexlist, Nowy Jork 2008 r.), Muzeum Narodowym w Krakowie (2009 r.). Znajdują się między innymi w kolekcjach: CSW Zamku Ujazdowskiego, Muzeum Narodowego w Krakowie, Galerii Arsenał w Białymstoku, Fundacji Sztuki Polskiej ING, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (MOCAK), a także wielu kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.
Bryły życiorysu to trójwymiarowe wykresy danych z życia portretowanej osoby. Przy pomocy ankiety, kilkudziesięciu pytań o wymierne wartości z życia można zbudować cyfrową bryłę czemu służy prosty, skonstruowany przeze mnie algorytm. Na kształt bryły wpływają bardzo różne liczby. Na przykład ilość odwiedzonych krajów (zygzakowanie bryły), ilość wyszukiwań w Google na temat portretowanej osoby (objętość bryły), ilość partnerów seksualnych, średnie zarobki, powtarzalność dni, stwierdzone choroby psychiczne i tak dalej. W zasadzie to podobny zakres danych, którymi interesują się firmy ubezpieczeniowe. W przypadku osób zmarłych mogą to być dane biograficzne, niekoniecznie z pierwszej ręki. Na ich podstawie komputer kreśli bryłę, którą można potem wydrukować w 3D lub uwiecznić w bardziej trwałym materiale. Absolutnie NIE jest to naukowa próba uchwycenia wartości czyjegoś życia, jest to po prostu ekspresja na ten temat. Traktuję swoje bryły jako formę nowoczesnego, ekspresyjnego portretu. Zdarza się, że takie bryły pojawiają mi się z tyłu głowy, gdy myślę o konkretnej osobie. Zamiast twarzy widzę kształt życiorysu.
Norman Leto
Brąz, wys. z podstawą 35 x 38 x 24 cm
ed. 6/8
Artysta zajmuje się sztukami wizualnymi, malarstwem, fotografią, tworzy prace wideo i animacje 3D. Jego prawdziwe nazwisko to Łukasz Banach. Pseudonim artystyczny powstał w trakcie pracy nad jednym z projektów. Dla artysty najważniejsza jest swobodna ekspresja, emocje, akt twórczy. Jego obrazy, podobnie jak filmy, naznaczone są cechami ekspresjonistycznymi i figuratywnymi, poruszają motywy społeczne, ale przede wszystkim wątki autobiograficzne. Prace artysty obecne były na wystawach w Polsce i za granicą, np. „Jeune création européene” (Paryż 2007 r.), “Perfect Summer, New Media Artists” (Gallery Vertexlist, Nowy Jork 2008 r.), Muzeum Narodowym w Krakowie (2009 r.). Znajdują się między innymi w kolekcjach: CSW Zamku Ujazdowskiego, Muzeum Narodowego w Krakowie, Galerii Arsenał w Białymstoku, Fundacji Sztuki Polskiej ING, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (MOCAK), a także wielu kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.
Bryły życiorysu to trójwymiarowe wykresy danych z życia portretowanej osoby. Przy pomocy ankiety, kilkudziesięciu pytań o wymierne wartości z życia można zbudować cyfrową bryłę czemu służy prosty, skonstruowany przeze mnie algorytm. Na kształt bryły wpływają bardzo różne liczby. Na przykład ilość odwiedzonych krajów (zygzakowanie bryły), ilość wyszukiwań w Google na temat portretowanej osoby (objętość bryły), ilość partnerów seksualnych, średnie zarobki, powtarzalność dni, stwierdzone choroby psychiczne i tak dalej. W zasadzie to podobny zakres danych, którymi interesują się firmy ubezpieczeniowe. W przypadku osób zmarłych mogą to być dane biograficzne, niekoniecznie z pierwszej ręki. Na ich podstawie komputer kreśli bryłę, którą można potem wydrukować w 3D lub uwiecznić w bardziej trwałym materiale. Absolutnie NIE jest to naukowa próba uchwycenia wartości czyjegoś życia, jest to po prostu ekspresja na ten temat. Traktuję swoje bryły jako formę nowoczesnego, ekspresyjnego portretu. Zdarza się, że takie bryły pojawiają mi się z tyłu głowy, gdy myślę o konkretnej osobie. Zamiast twarzy widzę kształt życiorysu.
Norman Leto