Prezentowana praca jest powtórzeniem rzeźby antycznej bądź pracą zaprojektowaną przez współczesnego artystę, pochodzącą najpewniej z początku XX wieku. Praca została nie tylko dobrze odlana, ale też - co typowe dla wyrobów zakładu Łopieńskich - bardzo dobrze wykończona.
Jest zapewne cechą charakterystyczną firm brązowniczych, że wiążą się silnie z losami miast, w których działają. Odlewanie monumentów zbliża ze sobą oglądających je mieszkańców z odlewnikami. Tak jest w przypadku "Łopieńskich" - firmy związanej z Warszawą od 1862 roku (od 1884 roku, po krótkiej przerwie, firma wznowiła działalność jako "Bracia Łopieńscy"). O silnym związku z Warszawą może świadczyć również niezwykła karta w dziejach zakładu jaką były wydarzenia czasów II wojny światowej. Podczas Powstania Warszawskiego w zakładzie odlewano granaty z cynku zbieranego z okolicznych dachów. To również członkowi rodu - Tadeuszowi Łopieńskiemu, stołeczne miasto zawdzięcza odzyskanie potrzaskanych w czasie wojny pomników. Cechą firmy przez kolejne pokolenia była troska o łączenie wykształcenia rzemieślniczego z artystycznym. Łopieńscy nie tylko wykonywali, ale również projektowali. Współpracowali z najwybitniejszymi polskimi rzeźbiarzami. Na liście zamawiających u nich znaleźli się m.in.:Xavery Dunikowski, Cyprian Godebski, Antoni Kurzawa, Konstanty Laszczka, Antoni Madeyski, Stanisław Szukalski, Edward Wittig i inni. Udaną i ciekawą była współpraca z wybitnym artystą Henrykiem Grunwaldem.
Łopieńscy to jednak nie tylko odlewanie pomników i rzeźb działających tu rzeźbiarzy. To również wygrane konkursy na realizacje zagranicą. I w końcu, a może przede wszystkim - szeroki asortyment przedmiotów z metalu. Wśród nich sprzęty oświetleniowe (żyrandole, kinkiety, kandelabry, lichtarze, lampy sufitowe i biurowe), kałamarze, suszki, noże do papieru, przyciski, listowniki, ramki na fotografie czy popielniczki. Łopieńscy wytwarzali również brązy stołowe i salonowe. W końcu plakiety, medale okolicznościowe i medaliony.

"Bracia Łopieńscy" to najsłynniejsza polska firma brązownicza przełomu wieków i lat międzywojennych. Założycielem fabryki był Jan Łopieński (1838-1907) - brązownik - cyzeler, wykształcony w warsztatach krakowskich, wiedeńskich i paryskich, który w 1862 roku otworzył "Fabrykę Wyrobów Brązowych". Od 1884 roku fabrykę prowadzili jego synowie - Grzegorz (1863 - 1939) i Feliks (1866 - 1941). Grzegorz objął kierownictwo artystyczne i techniczne firmy, zaś Feliks dbał o jego stronę handlową. W ostatnich latach XIX wieku zmienili nazwę na "Bracia Łopieńscy Fabryka Wyrobów Brązowych i Srebrnych". Fabryka oferowała różnorodny asortyment towarów: brązy stołowe i salonowe, drobną rzeźbę dekoracyjną, pamiątkową, aparaturę oświetleniową, aparaty kościelne. Jej wyroby cieszyły się wielką popularnością; w każdym domu warszawskim musiał znajdować się, choć jeden przedmiot pochodzący z pracowni Braci Łopieńskich. Firma prowadziła także dużą odlewnię rzeźby. Odlewali tu swoje prace m. in. Henryk Glicenstein, Konstanty Laseczka, Czesław Makowski, Pius Waloński, Edward Wittig, Antoni Kurzawa. Wyroby firmy były wielokrotnie nagradzane na wystawach krajowych (Wystawa Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, 1872 - dyplom honorowy za zespół brązów do warszawskiego pałacu bankiera Leopolda Kronenberga) i zagranicznych (1879 - Wystawa Sztuki w Paryżu - srebrny medal za balustradę w stylu Ludwika XVI do pałacu hr. Zawiszy w Warszawie). W okresie międzywojennym Łopieńscy odlewali pomniki - byli głównymi dostawcami brązów dla urzędów państwowych i placówek dyplomatycznych. W połowie lat 30-tych firmę przejęło kolejne pokolenie Braci Łopieńskich: synowie Grzegorza - Tadeusz, Władysław i Zdzisław. Moda na brązy w prywatnych domach trwała nadal - wielkim powodzeniem cieszyły się ich brązy zarówno w stylach historycznych, jak i nowoczesnych, art déco. Po drugiej wojnie firma Łopieńskich wznowiła działalność. To tutaj odlano zniszczone podczas wojny niemal wszystkie warszawskie pomniki.


PODATKI I OPŁATY
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.