[wg opinii Pana M. Piotra Michałowskiego, rzeczoznawcy z zakresu malarstwa]
Opiniowana praca jest autorstwa Rafała Hadziewicza, znanego swego czasu malarza polskiego. W latach 1822-29 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u A. Brodowskiego i A. Blanka. W 1829 przez Drezno wyjechał do Paryża, gdzie studiował do roku 1831 w Ecole Royale des Beaux - Arts po d kierunkiem A. Grosa i być może F. Gérarda. Następnie do 1833 przebywał we Włoszech studiując w Rzymie w Akademii Francuskiej. Od 1834 mieszkał w Krakowie, gdzie w latach 1837-1839 prowadził okresowo lekcje rysunków i malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1839-1844 był profesorem rysunku na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Moskiewskiego oraz nauczycielem w Szkole Rysunkowej Strogonowa. W 1844 wrócił do Warszawy, gdzie w latach 1846-64 był profesorem malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych, a po jej zamknięciu, do roku 1871, w Klasie Rysunkowej. Od 1871 mieszkał w Kielcach.
Malował głównie obrazy religijne i liczne portrety, rzadziej sceny historyczne. Podczas pobytu we Włoszech studiował dawne malarstwo, wykonał też wiele kopii z dzieł dawnych mistrzów włoskich. W okresie krakowskim i później, w okresie warszawskim, wykonał wiele obrazów dla wielu kościołów w całym niemal kraju, również poza granicami Królestwa Polskiego. Jego fascynacja dawną sztuką, kult wielkich mistrzów renesansu i baroku, znalazły odbicie w jego twórczości o tematyce religijnej. Często naśladował kompozycje szczególnie Rafaela, którego sztuka prezentowała, jego zdaniem, najwyższą doskonałość.
Podobne cechy prezentuje także opiniowana praca, która w swym zamyśle kompozycyjnym, ekspresji i sposobie malowania odwołuje się ewidentnie do sztuki mistrzów włoskiego renesansu. Obraz prezentuje postać stojącego Boga Ojca jako starszego mężczyzny z rozwichrzonymi siwymi włosami, wąsami i długą brodą, ukazanego w ujęciu do kolan. Ubrany jest w zielonkawo-brunatną szatę. Postać częściowo otacza i unosi się za nią powiewający czerwony płaszcz. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, pod lewą, na szarym obłoku, widoczna jest kula ziemska zwieńczona krzyżem, z białą gołębicą - symbolem Ducha Świętego. Tło neutralne oliwkowo-brązowe. Jest to dobry i rzadki przykład twórczości Rafała Hadziewicza, którego prace od dawna pojawiały się na rynku antykwarycznym w Polsce.
Olej, płótno; 64 x 57,5 cm
Sygnowany p. d.: R. H. 1869
[wg opinii Pana M. Piotra Michałowskiego, rzeczoznawcy z zakresu malarstwa]
Opiniowana praca jest autorstwa Rafała Hadziewicza, znanego swego czasu malarza polskiego. W latach 1822-29 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u A. Brodowskiego i A. Blanka. W 1829 przez Drezno wyjechał do Paryża, gdzie studiował do roku 1831 w Ecole Royale des Beaux - Arts po d kierunkiem A. Grosa i być może F. Gérarda. Następnie do 1833 przebywał we Włoszech studiując w Rzymie w Akademii Francuskiej. Od 1834 mieszkał w Krakowie, gdzie w latach 1837-1839 prowadził okresowo lekcje rysunków i malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1839-1844 był profesorem rysunku na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Moskiewskiego oraz nauczycielem w Szkole Rysunkowej Strogonowa. W 1844 wrócił do Warszawy, gdzie w latach 1846-64 był profesorem malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych, a po jej zamknięciu, do roku 1871, w Klasie Rysunkowej. Od 1871 mieszkał w Kielcach.
Malował głównie obrazy religijne i liczne portrety, rzadziej sceny historyczne. Podczas pobytu we Włoszech studiował dawne malarstwo, wykonał też wiele kopii z dzieł dawnych mistrzów włoskich. W okresie krakowskim i później, w okresie warszawskim, wykonał wiele obrazów dla wielu kościołów w całym niemal kraju, również poza granicami Królestwa Polskiego. Jego fascynacja dawną sztuką, kult wielkich mistrzów renesansu i baroku, znalazły odbicie w jego twórczości o tematyce religijnej. Często naśladował kompozycje szczególnie Rafaela, którego sztuka prezentowała, jego zdaniem, najwyższą doskonałość.
Podobne cechy prezentuje także opiniowana praca, która w swym zamyśle kompozycyjnym, ekspresji i sposobie malowania odwołuje się ewidentnie do sztuki mistrzów włoskiego renesansu. Obraz prezentuje postać stojącego Boga Ojca jako starszego mężczyzny z rozwichrzonymi siwymi włosami, wąsami i długą brodą, ukazanego w ujęciu do kolan. Ubrany jest w zielonkawo-brunatną szatę. Postać częściowo otacza i unosi się za nią powiewający czerwony płaszcz. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, pod lewą, na szarym obłoku, widoczna jest kula ziemska zwieńczona krzyżem, z białą gołębicą - symbolem Ducha Świętego. Tło neutralne oliwkowo-brązowe. Jest to dobry i rzadki przykład twórczości Rafała Hadziewicza, którego prace od dawna pojawiały się na rynku antykwarycznym w Polsce.