Ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1987 pracuje na macierzystej uczelni. Obecnie jest profesorem zwyczajnym i dziekanem Wydziału Sztuki Mediów, gdzie prowadzi także autorską Pracownię Koncepcji Artystycznych. Swoją twórczość malarską prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz w pokazach polskiej sztuki za granicą, m.in. w Paryżu, Berlinie, Madrycie, Salamance, Lipsku, Budapeszcie, Wiedniu, Mińsku, Cagnes sur Mer, Stambule, Moskwie, Lwowie, Ankarze, Buenos Aires. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w kraju i za granicą.
Debiutował w latach 80. twórczością silnie utożsamianą z nurtem Nowej Ekspresji, włączając się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Malował obrazy pozbawione tematów doraźnie publicystycznych, o uniwersalnych, często odwołujących się do symboliki mitu treściach. W późniejszych latach odchodził od figuracji na rzecz pozornej, bogatej w symbole abstrakcji, nasyconej emocjami i duchowością. Realizuje wielkoformatowe, oparte na geście kompozycje. Obrazy często oparte są na kontraście i opozycji, jak poddana opresji Wenus, symbol miłości czy może marzenie o pięknie i pokoju - otoczona zgiełkiem i kolorami wojny.
olej/płótno, 170 x 110 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: SŁAWOMIR RATAJSKI | olej | 1987 | płótno | 170 x 110 | " BŁĘKTNA WENUS" | wskazówka montażowa
Ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1987 pracuje na macierzystej uczelni. Obecnie jest profesorem zwyczajnym i dziekanem Wydziału Sztuki Mediów, gdzie prowadzi także autorską Pracownię Koncepcji Artystycznych. Swoją twórczość malarską prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz w pokazach polskiej sztuki za granicą, m.in. w Paryżu, Berlinie, Madrycie, Salamance, Lipsku, Budapeszcie, Wiedniu, Mińsku, Cagnes sur Mer, Stambule, Moskwie, Lwowie, Ankarze, Buenos Aires. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w kraju i za granicą.
Debiutował w latach 80. twórczością silnie utożsamianą z nurtem Nowej Ekspresji, włączając się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Malował obrazy pozbawione tematów doraźnie publicystycznych, o uniwersalnych, często odwołujących się do symboliki mitu treściach. W późniejszych latach odchodził od figuracji na rzecz pozornej, bogatej w symbole abstrakcji, nasyconej emocjami i duchowością. Realizuje wielkoformatowe, oparte na geście kompozycje. Obrazy często oparte są na kontraście i opozycji, jak poddana opresji Wenus, symbol miłości czy może marzenie o pięknie i pokoju - otoczona zgiełkiem i kolorami wojny.