Dzięki protekcji I. Czartoryskiej kształcił się w Warszawie pod kierunkiem J. P. Norblina z przerwami od 1793 do 1802 r. Pobierał ponadto nauki u miniaturzysty W. Lesseura i sztycharza B. de Folino. Na zamówienie ks. Józefa Poniatowskiego wykonywał portrety i rysunki., m.in. kompozycje historyczne i karykatury; w 1799 r. pracował też wraz z M. Płońskim dla Heleny Radziwiłłowej w Nieborowie i Arkadii. W 1802 r. wyjechał do Petersburga, gdzie osiadł na stałe. Został zatrudniony przez w. ks. Konstantego jako nadworny malarz. Odbył wiele podróży po Rosji. W 1809 r. uzyskał tytuł "akademika" petersburskiej ASP. Zasadniczą domeną jego twórczości był rysunek, choć uprawiał również technikę malarstwa olejnego i pastelu. Repertuar tematyczny Orłowskiego obejmował portrety, sceny bitewne, epizody z życia codziennego mieszkańców polskich i rosyjskich miasteczek i wsi, wizerunki reprezentantów różnych warstw społecznych i grup etnograficznych, karykatury i pejzaże.
Rok 1816 r. otworzył nowy rozdział w twórczości Orłowskiego; artysta zaczął uprawiać litografię. Jego ryciny wydawane jako pojedyncze plansze, zeszyty i albumy, cieszyły się olbrzymią popularnością, były wznawiane i kolekcjonowane także poza Rosją. W 1826 r. ukazał się kolejny album twórcy "Album Russe ou Fantaisies dessinées Lithographiquemant Par Alexandre Orlowskj"; w tym też roku nasiliła się w jego sztuce tematyka batalistyczna. Jej znakomitym przykładem jest oferowana litografia - złożona, tłumna kompozycja sugestywnie oddająca bitewny pęd, tumult i chaos. Zamaszysta, pospieszna kreska, dynamika ujęcia walczących, podobnie jak ich "heroizacja" są przejawem romantycznej postawy twórcy. Typowy dla sztuki Orłowskiego jest perfekcyjnie opanowany rysunek realistycznie opisujący postacie bojowników i koni, odtwarzający wiernie detale zbroi i oręża. Stylistycznie pokrewne "sceny batalistyczne" Orłowskiego przechowywane są w zbiorach Biblioteki im. Ossolińskich we Wrocławiu (por. kat. "Wystawa rysunków A. Orłowskiego", oprac. M. Zembatówna, Wrocław 1953, poz. 116, 117)
Litografia, papier, 45 x 69 (w świetle passe-partout)
sygn. pod ryciną p. d.: A. Orlowski St. Petersbourg 1826
Dzięki protekcji I. Czartoryskiej kształcił się w Warszawie pod kierunkiem J. P. Norblina z przerwami od 1793 do 1802 r. Pobierał ponadto nauki u miniaturzysty W. Lesseura i sztycharza B. de Folino. Na zamówienie ks. Józefa Poniatowskiego wykonywał portrety i rysunki., m.in. kompozycje historyczne i karykatury; w 1799 r. pracował też wraz z M. Płońskim dla Heleny Radziwiłłowej w Nieborowie i Arkadii. W 1802 r. wyjechał do Petersburga, gdzie osiadł na stałe. Został zatrudniony przez w. ks. Konstantego jako nadworny malarz. Odbył wiele podróży po Rosji. W 1809 r. uzyskał tytuł "akademika" petersburskiej ASP. Zasadniczą domeną jego twórczości był rysunek, choć uprawiał również technikę malarstwa olejnego i pastelu. Repertuar tematyczny Orłowskiego obejmował portrety, sceny bitewne, epizody z życia codziennego mieszkańców polskich i rosyjskich miasteczek i wsi, wizerunki reprezentantów różnych warstw społecznych i grup etnograficznych, karykatury i pejzaże.
Rok 1816 r. otworzył nowy rozdział w twórczości Orłowskiego; artysta zaczął uprawiać litografię. Jego ryciny wydawane jako pojedyncze plansze, zeszyty i albumy, cieszyły się olbrzymią popularnością, były wznawiane i kolekcjonowane także poza Rosją. W 1826 r. ukazał się kolejny album twórcy "Album Russe ou Fantaisies dessinées Lithographiquemant Par Alexandre Orlowskj"; w tym też roku nasiliła się w jego sztuce tematyka batalistyczna. Jej znakomitym przykładem jest oferowana litografia - złożona, tłumna kompozycja sugestywnie oddająca bitewny pęd, tumult i chaos. Zamaszysta, pospieszna kreska, dynamika ujęcia walczących, podobnie jak ich "heroizacja" są przejawem romantycznej postawy twórcy. Typowy dla sztuki Orłowskiego jest perfekcyjnie opanowany rysunek realistycznie opisujący postacie bojowników i koni, odtwarzający wiernie detale zbroi i oręża. Stylistycznie pokrewne "sceny batalistyczne" Orłowskiego przechowywane są w zbiorach Biblioteki im. Ossolińskich we Wrocławiu (por. kat. "Wystawa rysunków A. Orłowskiego", oprac. M. Zembatówna, Wrocław 1953, poz. 116, 117)