Absolwentka Wydziału Rzeźby, oraz Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 2010 roku obroniła pracę dyplomową Kadry z życia dziecka z zakresu malarstwa przygotowaną pod kierunkiem prof. Teresy Kotkowskiej - Rzepeckiej oraz aneksu z ceramiki wykonanego pod kierunkiem prof. Czesława Dźwigaja . Uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Jej ulubionym tematem jest ciało człowieka, które stanowi główne pole działań artystycznych niezależnie od użytego medium. Artystka tworzy cykle które realizuje w malarstwie, ceramice, obiektach przestrzennych. W swoich pracach ilustruje świat demonstracyjnie, tematy które porusza są ściśle związane z jej życiem osobistym. Prezentowała prace na licznych wystawach. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą. Od 2020 roku pracuje w duecie artystycznym z Wojciechem Kubiakiem.
“Uważam że bielizna jest najbardziej ekscytującym i tajemniczym elementem kobiecej garderobie. (…) Podniecające jest nie tylko to, co można zobaczyć, ale przede wszystkim to co myślimy, wyobrażamy sobie że można zobaczyć. Tak też jest z moimi obrazami. Publiczne obnażanie i umiejętne zakrywanie części ciała oznacza że nie tylko mężczyzna ale i kobieta ma prawo do indywidualnej pozycji w sferze erotycznej. W moim cyklu kobieta nie jest już istotą zdominowaną lecz osobowością dominującą. Moje obrazy ceramiczne nie są nagością całkowitą, lecz posiadają wyraźny kontekst erotyczny. Opowiadają o uczuciach dwojga małżonków, którzy są w nich naturalni, oddani oraz niedoskonali. Dzisiaj nagość już nie szokuje, nie jest tematem tabu. Nasz system wartości stał się prywatną sprawą. Pruderia nie jest już w modzie.
Do powstania cyklu użyłam serii fotografii którą wykonywałam z mężem przez dwa lata naszego związku. Ta czynność stała się naturalnym nieodzownym elementem naszego życia. Rejestrowaliśmy nasze zachowania wszędzie, również w sytuacjach intymnych.
Zawsze w sztuce przemawiała do mnie symbolika splecionych ciał i ich ekspresja. Moje obrazy są symbolem zwycięstwa namiętności i uczuć małżonków. Perwersja estetyki! Gdyż sztuka może odgrywać rozmaite role, a moje obrazy zyskały dzięki temu dwuznaczną magię.”
- Anna Kubiak
obraz ceramiczny, biskwit malowany szkliwem; 50 x 80 cm
Sygn i dat na odwrocie: Anna Kubiak/ 50/80 cm, obraz ceramiczny/ 2023r./ ,,Bielizna” z cyklu Anatomia Zgorszenia
Absolwentka Wydziału Rzeźby, oraz Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 2010 roku obroniła pracę dyplomową Kadry z życia dziecka z zakresu malarstwa przygotowaną pod kierunkiem prof. Teresy Kotkowskiej - Rzepeckiej oraz aneksu z ceramiki wykonanego pod kierunkiem prof. Czesława Dźwigaja . Uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Jej ulubionym tematem jest ciało człowieka, które stanowi główne pole działań artystycznych niezależnie od użytego medium. Artystka tworzy cykle które realizuje w malarstwie, ceramice, obiektach przestrzennych. W swoich pracach ilustruje świat demonstracyjnie, tematy które porusza są ściśle związane z jej życiem osobistym. Prezentowała prace na licznych wystawach. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą. Od 2020 roku pracuje w duecie artystycznym z Wojciechem Kubiakiem.
“Uważam że bielizna jest najbardziej ekscytującym i tajemniczym elementem kobiecej garderobie. (…) Podniecające jest nie tylko to, co można zobaczyć, ale przede wszystkim to co myślimy, wyobrażamy sobie że można zobaczyć. Tak też jest z moimi obrazami. Publiczne obnażanie i umiejętne zakrywanie części ciała oznacza że nie tylko mężczyzna ale i kobieta ma prawo do indywidualnej pozycji w sferze erotycznej. W moim cyklu kobieta nie jest już istotą zdominowaną lecz osobowością dominującą. Moje obrazy ceramiczne nie są nagością całkowitą, lecz posiadają wyraźny kontekst erotyczny. Opowiadają o uczuciach dwojga małżonków, którzy są w nich naturalni, oddani oraz niedoskonali. Dzisiaj nagość już nie szokuje, nie jest tematem tabu. Nasz system wartości stał się prywatną sprawą. Pruderia nie jest już w modzie.
Do powstania cyklu użyłam serii fotografii którą wykonywałam z mężem przez dwa lata naszego związku. Ta czynność stała się naturalnym nieodzownym elementem naszego życia. Rejestrowaliśmy nasze zachowania wszędzie, również w sytuacjach intymnych.
Zawsze w sztuce przemawiała do mnie symbolika splecionych ciał i ich ekspresja. Moje obrazy są symbolem zwycięstwa namiętności i uczuć małżonków. Perwersja estetyki! Gdyż sztuka może odgrywać rozmaite role, a moje obrazy zyskały dzięki temu dwuznaczną magię.”
- Anna Kubiak