". Autorem przekładu był ks. Daniel Mikołajewski, senior zborów kujawskich (wyznania helweckiego) z Radziejowa. "Było to pierwsze pełne Pismo św. w języku polskim na ziemiach pruskich" (DDP 4, 161). "W stosunku do Brzeskiej stanowiła Biblia gdańska poważny krok naprzód w dziele przyswojenia literaturze polskiej ksiąg świętych. Język jej jest gładszy, styl poprawniejszy i płynniejszy wprowadzono nową ortografię [...]" (J.Szeruda "300-lecie Biblii pol.-ewang.", War. 1932). "Przekład ten w polskim środowisku protestanckim zdobył znaczenie podobne znaczeniu Biblii Wujka w polskim środowisku katolickim oraz Biblii Lutra wśród protestantów niemieckich [...]. [Mikołajewski] dał przekład tradycyjny, bardzo dobrze wykonany [...]" (Kossowska 85). Druk Biblii gdańskiej trwał dwa lata: 1630-1632. Prócz tekstu Pisma św. zawierała dedykację dla Władysława IV, króla Polski i dla hetmana Krzysztofa Radziwiłła, Pasję oraz śpiewnik z ponad 100 polskimi pieśniami kościelnymi. Prezentowany egzemplarz wyposażony jest dodatkowo w psałterz, o którym Kossowska pisze: "Bibliografia Estreichera wspomina jeszcze o przekładzie Psałterza Rybińskiego dodanym do przekładu Biblii [...]. Tu zauważyć należy, że takich egzemplarzy Biblii z przekładem wymienionego Psałterza [...] przygotowano i wydano prawdopodobnie niewiele" (Kossowska 108). Przekład Mikołajewskiego nie cieszył się dużą popularnością, zbytnio odbiegał od będącego w powszechnym użyciu tekstu Biblii brzeskiej z 1563. Na domiar złego staranna na ogół korekta nie wychwyciła drobnego błędu: w Ewangelii św. Mateusza (Mt 4, 1) wydrukowano "Tedy Jezus zawiedziony jest na puszczą od Ducha, aby był kuszony do Dyabła" - zamiast "od Dyabła". Pomyłka stała się przyczyną długotrwałego i kosztownego procesu. "Stolica Apostolska wprowadziła Biblię w r. 1633 na indeks, synod zaś warszawski [...] nakazał pod gro¼bą ekskomuniki i odpowiedzialności finansowej wyzbyć się egzemplarzy" (DDP 4, 161). Spłonęło wtedy bardzo wiele kopii przekładu, tak że "Biblia gdańska [...] już pod koniec 17 wieku stała się rzadkością" (J.Szeruda "300-lecie Biblii pol.-ewang.", War. 1932)
Obszerna odręczna notatka na przedniej wyklejce pośw. jest w całości błędowi drukarskiemu; autor powołuje się w niej na pracę S.W.Ringeltauba "Gruendliche Nachricht von Polnischen Bibeln" (Gdańsk 1744), zwraca uwagę na bardzo skrupulatną - lecz niezupełnie skuteczną korektę (przeprowadzoną siedem razy przez dziecięciu cenzorów), pisze, że cały nakład 1.000 egz. oddano na pożarcie ognia)
We Gdańsku 1632. W Drukarniey Andrzeja Hunefelda. 8, s. [12], 898, 219, [1], 286, 10, [2], 95, [65], frontispis w miedziorycie. opr. pó¼n. skóra (E.13, 18.
Niewielkie ubytki krawędzi grzbietu, otarcia narożników okł., wewnątrz stan bardzo dobry. Egz. kompletny. Piecz. bibliot. na frontispisie, tamże odręczny inicjał T.G. Obszerna zapiska niem. na przedniej wyklejce. Druk staranny, czcionką gotycką, z drzeworytowymi inicjałami. Frontispis ładnie zakomponowany, ze scenami i postaciami biblijnymi, sygn. "Cornelis Claessen Duysend Sculpsit
". Autorem przekładu był ks. Daniel Mikołajewski, senior zborów kujawskich (wyznania helweckiego) z Radziejowa. "Było to pierwsze pełne Pismo św. w języku polskim na ziemiach pruskich" (DDP 4, 161). "W stosunku do Brzeskiej stanowiła Biblia gdańska poważny krok naprzód w dziele przyswojenia literaturze polskiej ksiąg świętych. Język jej jest gładszy, styl poprawniejszy i płynniejszy wprowadzono nową ortografię [...]" (J.Szeruda "300-lecie Biblii pol.-ewang.", War. 1932). "Przekład ten w polskim środowisku protestanckim zdobył znaczenie podobne znaczeniu Biblii Wujka w polskim środowisku katolickim oraz Biblii Lutra wśród protestantów niemieckich [...]. [Mikołajewski] dał przekład tradycyjny, bardzo dobrze wykonany [...]" (Kossowska 85). Druk Biblii gdańskiej trwał dwa lata: 1630-1632. Prócz tekstu Pisma św. zawierała dedykację dla Władysława IV, króla Polski i dla hetmana Krzysztofa Radziwiłła, Pasję oraz śpiewnik z ponad 100 polskimi pieśniami kościelnymi. Prezentowany egzemplarz wyposażony jest dodatkowo w psałterz, o którym Kossowska pisze: "Bibliografia Estreichera wspomina jeszcze o przekładzie Psałterza Rybińskiego dodanym do przekładu Biblii [...]. Tu zauważyć należy, że takich egzemplarzy Biblii z przekładem wymienionego Psałterza [...] przygotowano i wydano prawdopodobnie niewiele" (Kossowska 108). Przekład Mikołajewskiego nie cieszył się dużą popularnością, zbytnio odbiegał od będącego w powszechnym użyciu tekstu Biblii brzeskiej z 1563. Na domiar złego staranna na ogół korekta nie wychwyciła drobnego błędu: w Ewangelii św. Mateusza (Mt 4, 1) wydrukowano "Tedy Jezus zawiedziony jest na puszczą od Ducha, aby był kuszony do Dyabła" - zamiast "od Dyabła". Pomyłka stała się przyczyną długotrwałego i kosztownego procesu. "Stolica Apostolska wprowadziła Biblię w r. 1633 na indeks, synod zaś warszawski [...] nakazał pod gro¼bą ekskomuniki i odpowiedzialności finansowej wyzbyć się egzemplarzy" (DDP 4, 161). Spłonęło wtedy bardzo wiele kopii przekładu, tak że "Biblia gdańska [...] już pod koniec 17 wieku stała się rzadkością" (J.Szeruda "300-lecie Biblii pol.-ewang.", War. 1932)
Obszerna odręczna notatka na przedniej wyklejce pośw. jest w całości błędowi drukarskiemu; autor powołuje się w niej na pracę S.W.Ringeltauba "Gruendliche Nachricht von Polnischen Bibeln" (Gdańsk 1744), zwraca uwagę na bardzo skrupulatną - lecz niezupełnie skuteczną korektę (przeprowadzoną siedem razy przez dziecięciu cenzorów), pisze, że cały nakład 1.000 egz. oddano na pożarcie ognia)