Kolaż jako technika plastyczna jest używany przeze mnie jako próba pogłębienia postrzeganej rzeczywistości. Moje wizualne doświadczenie mieszkanki Białorusi obejmuje pola lub malownicze leśne krajobrazy, nad którymi wznoszą się sztuczne góry w postaci wysokich wieżowców ludzkiego istnienia - domów. Podróżowanie po zakątkach świata poza zwykłymi krajobrazami pozwoliło rozwijać mięśnie oka i dostrzegać Ziemię w jej różnych formach, kształtach, rozmiarach i odległościach. Pamięć zachowuje niedoskonałe odbicia uczuć i tego, co widzialne, a podświadomość miesza wszystko razem, przesyłając nam to później w snach. Kolaże to akt tworzenia rzeczywistości z fragmentów przeszłości, propozycja poczucia niepełnej zrozumiałości i niedoskonałości znajomej przestrzeni ze snów ze Wschodniej Europy. Kolaże składają się z autorskich fotografii – zachowanych chwil teraźniejszości, które splecione zostały w nową rzeczywistość, jak we śnie.
Karolina Poliakowa (1992, Lida, Białoruś) to artystka, która używa fotografii, wideo i kolażu jako mediów. Trzy razy zmieniała szkoły i uczelnie, od 2008 roku zajmując się fotografią. W 2013 roku przeniosła się do Mińska, gdzie poprzez samokształcenie i pracę z cyfrową fotografią i wideo znalazła swoje miejsce w dziennikarstwie młodzieżowym, a potem również w branży informacyjnej. Wykonywała reportaże z koncertów punk-rockowych dla kobiet, szukała sowy w Puszczy Białowieskiej i fotografowała muzyków na Białorusi. Karolina zawsze starała się znaleźć sposoby na głębokie oddanie fabuł reportaży, co doprowadziło do możliwości tworzenia animowanych relacji z koncertów i wystaw. Połączenie muzyki i sztuki wizualnej od dzieciństwa fascynowało artystkę, dlatego jej kariera opiera się na tworzeniu teledysków dla białoruskich muzyków: projekty z gwiazdami show-biznesu, takimi jak Sergei Mikhalok - Lyaпіс-98 i Drezden, 2 klipy etno trip-hopowej grupy Shuma, oraz najnowsza praca - nostalgiczne wyobrażenia o życiu i ucieczce z Białorusi na rowerze dla zespołu Разбитое Сердце Пацана. Od 2018 roku tworzyła fotokolaże ze zdjęć ze swojego archiwum, znalazła swój styl poszerzając horyzonty wschodnioeuropejskiego krajobrazu. Brała udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych, w tym prezentując swoje prace na bilbordach Mińska, pokazując miastu, jak je widzi. Od 2020 roku wyjechała w podróż służbową do Kijowa i nie wróciła na Białoruś, kontynuując pracę ze swoim archiwum fotograficznym. Od 2021 roku mieszka w Warszawie, gdzie kontynuowała pracę jako fotoreporterka, uzupełniając i pracując nad swoim archiwum fotograficznym, a także eksperymentując z różnymi materiałami do fotografii i wyrażenia artystycznego. Od końca 2021 roku rozpoczęła działalność swojej marki "Бессмертна" ("Nieśmiertelna"), gdzie fotokolaże i semantyczne obroty znajdują swoje miejsce i odzywają się do ludzi związanych z Białorusią na całym świecie. Oprócz praktyki wizualnej zajęła się również muzyką - Karolina stała się jedną z założycielek chóru kobiecego na emigracji "Spievy", w repertuarze znajdują się białoruskie pieśni przedchrześcijańskie.
Obecnie mieszka w Warszawie i nadal jest głosem swojego pokolenia.
Kolaż jako technika plastyczna jest używany przeze mnie jako próba pogłębienia postrzeganej rzeczywistości. Moje wizualne doświadczenie mieszkanki Białorusi obejmuje pola lub malownicze leśne krajobrazy, nad którymi wznoszą się sztuczne góry w postaci wysokich wieżowców ludzkiego istnienia - domów. Podróżowanie po zakątkach świata poza zwykłymi krajobrazami pozwoliło rozwijać mięśnie oka i dostrzegać Ziemię w jej różnych formach, kształtach, rozmiarach i odległościach. Pamięć zachowuje niedoskonałe odbicia uczuć i tego, co widzialne, a podświadomość miesza wszystko razem, przesyłając nam to później w snach. Kolaże to akt tworzenia rzeczywistości z fragmentów przeszłości, propozycja poczucia niepełnej zrozumiałości i niedoskonałości znajomej przestrzeni ze snów ze Wschodniej Europy. Kolaże składają się z autorskich fotografii – zachowanych chwil teraźniejszości, które splecione zostały w nową rzeczywistość, jak we śnie.
Karolina Poliakowa (1992, Lida, Białoruś) to artystka, która używa fotografii, wideo i kolażu jako mediów. Trzy razy zmieniała szkoły i uczelnie, od 2008 roku zajmując się fotografią. W 2013 roku przeniosła się do Mińska, gdzie poprzez samokształcenie i pracę z cyfrową fotografią i wideo znalazła swoje miejsce w dziennikarstwie młodzieżowym, a potem również w branży informacyjnej. Wykonywała reportaże z koncertów punk-rockowych dla kobiet, szukała sowy w Puszczy Białowieskiej i fotografowała muzyków na Białorusi. Karolina zawsze starała się znaleźć sposoby na głębokie oddanie fabuł reportaży, co doprowadziło do możliwości tworzenia animowanych relacji z koncertów i wystaw. Połączenie muzyki i sztuki wizualnej od dzieciństwa fascynowało artystkę, dlatego jej kariera opiera się na tworzeniu teledysków dla białoruskich muzyków: projekty z gwiazdami show-biznesu, takimi jak Sergei Mikhalok - Lyaпіс-98 i Drezden, 2 klipy etno trip-hopowej grupy Shuma, oraz najnowsza praca - nostalgiczne wyobrażenia o życiu i ucieczce z Białorusi na rowerze dla zespołu Разбитое Сердце Пацана. Od 2018 roku tworzyła fotokolaże ze zdjęć ze swojego archiwum, znalazła swój styl poszerzając horyzonty wschodnioeuropejskiego krajobrazu. Brała udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych, w tym prezentując swoje prace na bilbordach Mińska, pokazując miastu, jak je widzi. Od 2020 roku wyjechała w podróż służbową do Kijowa i nie wróciła na Białoruś, kontynuując pracę ze swoim archiwum fotograficznym. Od 2021 roku mieszka w Warszawie, gdzie kontynuowała pracę jako fotoreporterka, uzupełniając i pracując nad swoim archiwum fotograficznym, a także eksperymentując z różnymi materiałami do fotografii i wyrażenia artystycznego. Od końca 2021 roku rozpoczęła działalność swojej marki "Бессмертна" ("Nieśmiertelna"), gdzie fotokolaże i semantyczne obroty znajdują swoje miejsce i odzywają się do ludzi związanych z Białorusią na całym świecie. Oprócz praktyki wizualnej zajęła się również muzyką - Karolina stała się jedną z założycielek chóru kobiecego na emigracji "Spievy", w repertuarze znajdują się białoruskie pieśni przedchrześcijańskie.
Obecnie mieszka w Warszawie i nadal jest głosem swojego pokolenia.