Studiował na warszawskiej ASP w latach 1950-1956. W 1962 roku wyjechał do Paryża, gdzie poznał André Bretona i zbliżył się do międzynarodowej grupy Phases - zrzeszającej powojenne pokolenie surrealistów, w której wystawach uczestniczył. Warto wspomnieć, że działalność grupy była w Polsce znana m.in. za sprawą wystawy w krakowskich Krzysztoforach w 1959 roku. Pod koniec lat 50. artysta tworzył abstrakcje w duchu malarstwa materii, jednak prezentowany obraz oddala się już zdecydowanie od tej estetyki.

Wyrazistość faktury i zmysłowość materiałów to wartości, które będą stale istotne w twórczości Makowskiego. Jednak w tym przypadku widzimy pewne novum - malarz wprowadził rygorystyczny podział powierzchni obrazu. Natomiast przedstawione formy sugerują obecność przedmiotu, figury, znaku.