Oferowane rysunki Beksińskiego (kat. 109 i 110) reprezentują okres, kiedy artysta był już zdecydowany na porzucenie wyuczonej architektury na rzecz malarstwa. Do twórczości malarskiej dochodził różnymi drogami, początkowo hołdując abstrakcji spod znaku informel. Najwcześniejszą była fotografia, którą po amatorsku uprawiał od lat studenckich, by ok. 1956 dołączyć do czołówki fotografów eksperymentujących z efektami fakturowymi. W latach 1958-1962 zajął się osobliwą "malarską" rzeźbą, tworząc metalowe reliefy zbliżone do malarstwa materii. Z tego okresu pochodzą oferowane rysunki, nasuwające skojarzenia z ażurowymi, podobnymi do drucianych formami figuralnymi. Zapewne były przez samego artystę traktowane jak szkice czy studia do kompozycji w innych technikach lub bardziej rozbudowanych i wykończonych prac rysunkowych. Następny bowiem etap twórczości Beksińskiego to kompozycje rysunkowe tuszem, ołówkiem i w innych technikach, a co najistotniejsze i przełomowe w jego twórczości - kompozycje figuralne, zapowiadające już najbardziej znany typ jego malarstwa.