Obrazowi towarzyszy ekspertyza dr. Lecha Stangreta z 2011 roku.
Rysunek pochodzi z okresu malarstwa metaforycznego, datowanego na lata 1947-1954. Jak pisze Lech Stangret: Dla rozwoju kantorowskiego rysunku był to szczególny czas, w którym tworzył równolegle teatralne, nierzadko realistyczne projekty sceniczne i niemal abstrakcyjne, surrealizujące rysunki metaforyczne (...). Rysunek dla Kantora – malarza, z natury rzeczy, był rodzajem notacji, ale w przypadku szkiców metaforycznych artysta nadawał mu głębszy sens. Eksplikował to pisząc, m.in.: że rysunek był wówczas ... „ćwiczeniem“ wyobraźni.
Lech Stangret, Rysunek – powielanie formy, [w:] Tadeusz Kantor. Zbiory publiczne, Cricoteka, Kraków 2003, s. 61
tusz pióro, akwarela, papier naklejony na brązowy karton 26,5 x 22,4 cm
sygn. tuszem na odwr. p.g.: T. Kantor
Obrazowi towarzyszy ekspertyza dr. Lecha Stangreta z 2011 roku.
Rysunek pochodzi z okresu malarstwa metaforycznego, datowanego na lata 1947-1954. Jak pisze Lech Stangret: Dla rozwoju kantorowskiego rysunku był to szczególny czas, w którym tworzył równolegle teatralne, nierzadko realistyczne projekty sceniczne i niemal abstrakcyjne, surrealizujące rysunki metaforyczne (...). Rysunek dla Kantora – malarza, z natury rzeczy, był rodzajem notacji, ale w przypadku szkiców metaforycznych artysta nadawał mu głębszy sens. Eksplikował to pisząc, m.in.: że rysunek był wówczas ... „ćwiczeniem“ wyobraźni.
Lech Stangret, Rysunek – powielanie formy, [w:] Tadeusz Kantor. Zbiory publiczne, Cricoteka, Kraków 2003, s. 61