Natalia Załuska w swojej instalacji site-specific, zrealizowanej w 2018 roku dla galerii Fundacji Razem Pamoja w Krakowie w ramach wystawy „Nowe prace neonowe”, podjęła grę z granicami medium malarskiego. Jej praca to spotkanie dwóch skrajnie różnych materii – fizycznej ciężkości obrazu i ulotnej świetlnej formy neonu. Artystka świadomie wyprowadza malarstwo poza jego tradycyjne, płaskie ograniczenia, sprawiając, że wnika ono w trójwymiarową przestrzeń i zaczyna z nią prowadzić dialog.
Istotnym elementem tej realizacji jest interakcja z architekturą – Załuska nie traktuje przestrzeni galerii jedynie jako neutralnego tła, ale wplata jej surowe podziały w swoją kompozycję. W efekcie widz staje się częścią tej artystycznej gry, przemieszczając się między materialnym a niematerialnym, między strukturą a światłem, między obrazem a przestrzenią, która go pochłania i redefiniuje. To praca, w której granice sztuki stają się płynne, a doświadczenie estetyczne – wielowymiarowe.

31
Natalia ZAŁUSKA (ur. 1984, Kraków)

Bez tytułu (Neon), 2018

instalacja świetlna, szkło, metal, 180 cm, ed. 2/3 + 1AP

Zobacz katalog

Fundacja Razem Pamoja i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych

Autoportret na tle szkoły

31.03.2025

18:00

Cena wywoławcza: 1 000 zł
Estymacja: 25 000 - 30 000 zł
Zaloguj się, aby wysłać zgłoszenie

Natalia Załuska w swojej instalacji site-specific, zrealizowanej w 2018 roku dla galerii Fundacji Razem Pamoja w Krakowie w ramach wystawy „Nowe prace neonowe”, podjęła grę z granicami medium malarskiego. Jej praca to spotkanie dwóch skrajnie różnych materii – fizycznej ciężkości obrazu i ulotnej świetlnej formy neonu. Artystka świadomie wyprowadza malarstwo poza jego tradycyjne, płaskie ograniczenia, sprawiając, że wnika ono w trójwymiarową przestrzeń i zaczyna z nią prowadzić dialog.
Istotnym elementem tej realizacji jest interakcja z architekturą – Załuska nie traktuje przestrzeni galerii jedynie jako neutralnego tła, ale wplata jej surowe podziały w swoją kompozycję. W efekcie widz staje się częścią tej artystycznej gry, przemieszczając się między materialnym a niematerialnym, między strukturą a światłem, między obrazem a przestrzenią, która go pochłania i redefiniuje. To praca, w której granice sztuki stają się płynne, a doświadczenie estetyczne – wielowymiarowe.