W latach 1979-1984 studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1984 r. w pracowni prof. T. Dominika. W roku akademickim 1996/97 macierzysta uczelnia zaprosiła go do prowadzenia pracowni na Wydziale Malarstwa (od 2011 jako profesor). Jeszcze w 1984 r. debiutował w Galerii Dziekanka, ale to wystawa dyplomowa zorganizowana w galerii Foksal w tym samym roku znacznie wpłynęła na jego karierę, umożliwiając m.in. wystawy w Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Galleria del Cavallino w Wenecji czy Galerie Nordenhake w Malmö oraz wyjazdy na biennale sztuki w Wenecji czy Sao Paolo. Artysta do dzisiaj współpracuje z galerią Foksal.
Już w okresie studiów odnalazł własny sposób przedstawiania natury poddawanej syntezie na granicy abstrakcji. Wczesne obrazy artysty przypominały pejzaże, z których eliminował stopniowo "zbędne" elementy, proponując bardzo osobistą wersję natury. W pracach z ostatnich lat przełamuje formalne ograniczenia malarstwa do przestrzeni rozpiętego na ramie płótna. Tworzy abstrakcyjne kompozycje pól i smug koloru wypełniających wielkoformatowe obrazy, jak również - coraz częściej - malowidła na ścianach galerii (np. w Konsthall, Malmö 1992, w Galerii Foksal, Warszawa 1994, na wystawie "Sztuka wobec natury", Galeria Zachęta, Warszawa 1996). Inspiracje czerpie z malarstwa Jerzego Nowosielskiego oraz tradycji ikon. Bardzo ważną inspirację stanowi dla artysty także krajobraz rodzinnych stron białostocczyzny.
Artysta został wyróżniony m.in. Paszportem Polityki, Nagrodą im. Jana Cybisa w 2000 r., Nagrodą Fundacji Nowosielskich, Wielką Nagrodą Fundacji Kultury (2006), a także Nagrodą im. prof. Aleksandra Gieysztora za szczególne osiągnięcia w ochronie polskiego dziedzictwa kulturowego (2018). Miał wystawy indywidualne w czołowych muzeach i galeriach w kraju oraz w Londynie, Nowym Jorku, Berlinie, Wenecji i in. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego Krakowie, Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Sztuki w Łodzi. Obecnie stale współpracuje z galeriami: Springer and Winckler Gallerie w Berlinie oraz Nordenhake w Sztokholmie.
Leon Tarasewicz związany jest z rodzinną wsią Waliły na białostocczyźnie, gdzie czynnie animuje życie artystyczne tworząc m.in Galerię Krynki. Od lat angażuje się również w życie mniejszości białoruskiej w Polsce. Jest Prezesem Związku Hodowców Kur Ozdobnych.
akryl, tynk akrylowy, sklejka, 30 x 30 cm (wymiar każdej z czterech części);
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: "ZR. 4131-32D-S. 2001 | poz. 5 SZTUK 4. 30 x 30 cm | L Tarasewicz. | 3/1"; pieczątki Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
W latach 1979-1984 studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1984 r. w pracowni prof. T. Dominika. W roku akademickim 1996/97 macierzysta uczelnia zaprosiła go do prowadzenia pracowni na Wydziale Malarstwa (od 2011 jako profesor). Jeszcze w 1984 r. debiutował w Galerii Dziekanka, ale to wystawa dyplomowa zorganizowana w galerii Foksal w tym samym roku znacznie wpłynęła na jego karierę, umożliwiając m.in. wystawy w Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Galleria del Cavallino w Wenecji czy Galerie Nordenhake w Malmö oraz wyjazdy na biennale sztuki w Wenecji czy Sao Paolo. Artysta do dzisiaj współpracuje z galerią Foksal.
Już w okresie studiów odnalazł własny sposób przedstawiania natury poddawanej syntezie na granicy abstrakcji. Wczesne obrazy artysty przypominały pejzaże, z których eliminował stopniowo "zbędne" elementy, proponując bardzo osobistą wersję natury. W pracach z ostatnich lat przełamuje formalne ograniczenia malarstwa do przestrzeni rozpiętego na ramie płótna. Tworzy abstrakcyjne kompozycje pól i smug koloru wypełniających wielkoformatowe obrazy, jak również - coraz częściej - malowidła na ścianach galerii (np. w Konsthall, Malmö 1992, w Galerii Foksal, Warszawa 1994, na wystawie "Sztuka wobec natury", Galeria Zachęta, Warszawa 1996). Inspiracje czerpie z malarstwa Jerzego Nowosielskiego oraz tradycji ikon. Bardzo ważną inspirację stanowi dla artysty także krajobraz rodzinnych stron białostocczyzny.
Artysta został wyróżniony m.in. Paszportem Polityki, Nagrodą im. Jana Cybisa w 2000 r., Nagrodą Fundacji Nowosielskich, Wielką Nagrodą Fundacji Kultury (2006), a także Nagrodą im. prof. Aleksandra Gieysztora za szczególne osiągnięcia w ochronie polskiego dziedzictwa kulturowego (2018). Miał wystawy indywidualne w czołowych muzeach i galeriach w kraju oraz w Londynie, Nowym Jorku, Berlinie, Wenecji i in. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego Krakowie, Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Sztuki w Łodzi. Obecnie stale współpracuje z galeriami: Springer and Winckler Gallerie w Berlinie oraz Nordenhake w Sztokholmie.
Leon Tarasewicz związany jest z rodzinną wsią Waliły na białostocczyźnie, gdzie czynnie animuje życie artystyczne tworząc m.in Galerię Krynki. Od lat angażuje się również w życie mniejszości białoruskiej w Polsce. Jest Prezesem Związku Hodowców Kur Ozdobnych.