Artysta ukończył w 1966 roku warszawską Akademię Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom w pracowni prof. Henryka Tomaszewskiego. Następnie związał się z macierzystą uczelnią jako pedagog. Twórczość Mieczysława Wasilewskiego w dziedzinie plakatu, grafiki i rysunku cechuje lapidarność i poczucie humoru. Przy minimum formy artysta przekazuje maksimum treści. Jego celem jest „przetworzenie przedmiotu w coś, co jest piktogramem już odprzedmiotowionym”. Wasilewski konsekwentnie ogranicza się do czerni i bieli. Sprowadza treść przedstawienia do znaku graficznego. Potrafi zaskakująco spuentować scenę/sytuację przy użyciu najprostszych środków graficznych. Ta umiejętność syntezy, ale też sposób posługiwania się linią i plamą, nasuwa skojarzenie z dalekowschodnią kaligrafią. Rysunek Wasilewskiego wyróżnia malarskość gestu, upodobanie do efektu rozmazanej plamy czy kleksów. Często pociągnięcia szerokim pędzlem kontrastują z cienką kreską. Czasem jednak artysta posługuje się wyłącznie subtelną linią, jak w prezentowanym akcie.

40
Mieczysław WASILEWSKI (ur. 1942)

BEZ TYTUŁU

tempera/karton, 29, 5 x 21 cm
sygnowany oł.l.d.:M.Wasilewski

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Artysta ukończył w 1966 roku warszawską Akademię Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom w pracowni prof. Henryka Tomaszewskiego. Następnie związał się z macierzystą uczelnią jako pedagog. Twórczość Mieczysława Wasilewskiego w dziedzinie plakatu, grafiki i rysunku cechuje lapidarność i poczucie humoru. Przy minimum formy artysta przekazuje maksimum treści. Jego celem jest „przetworzenie przedmiotu w coś, co jest piktogramem już odprzedmiotowionym”. Wasilewski konsekwentnie ogranicza się do czerni i bieli. Sprowadza treść przedstawienia do znaku graficznego. Potrafi zaskakująco spuentować scenę/sytuację przy użyciu najprostszych środków graficznych. Ta umiejętność syntezy, ale też sposób posługiwania się linią i plamą, nasuwa skojarzenie z dalekowschodnią kaligrafią. Rysunek Wasilewskiego wyróżnia malarskość gestu, upodobanie do efektu rozmazanej plamy czy kleksów. Często pociągnięcia szerokim pędzlem kontrastują z cienką kreską. Czasem jednak artysta posługuje się wyłącznie subtelną linią, jak w prezentowanym akcie.