Do stworzenia tego swoistego autoportretu Piotr Bujak wykorzystał glinę, materiał archetypiczny, z którego według legend został stworzony człowiek. Powierzchnia rzeźby została jednak przez artystę wykonana tak, aby przypominała metal. Zafałszowany materiał sprawia, że obiekt wydaje się cięższy niż jest w rzeczywistości. Nie jest tym czym się wydaje. Przyglądając się pracy dokładniej zorientujemy się, że surowa z zewnątrz rzeźba jest ceramiczna i kryje delikatne, kruche wnętrze. Praca ma bardzo intymny charakter. Powstała w okresie, kiedy autor przeżywał kryzys osobowościowy. Jednocześnie można na nią spojrzeć w sposób bardziej uniwersalny jak na dzieło skłaniające do refleksji nad nieuzasadnioną często powierzchownością relacji z innymi, których wnętrze może być bardziej skomplikowane i delikatne niż nam się wydaje. Świadomość tego przyczynić się może do szczerego doświadczenia siebie nawzajem.