Obraz Agnieszki Brzeżańskiej poświęcony jest sukcesom polskich siatkarek. Patrząc na niego nie możemy jednak nie dostrzec zawartego w nim dramatyzmu. Wynika to z generalnego charakteru twórczości artystki, która w swojej sztuce zwraca uwagę, jak sama twierdzi na "pęknięcia w skorupie rzeczywistości", z których "wyziera chaos, niepokój, drugie dno ukryte pod maską z pozoru uporządkowanego i bezpiecznego świata". Jej fotografie, filmy, rzeźby i obrazy świadczą o wnikliwej obserwacji rzeczywistości, archeologicznym spojrzeniu, które pozwala artystce odsłonić swoistą metafizykę codzienności, w materialnych świadectwach rozpadu i degradacji, które są elementami naturalnego cyklu narodzin i śmierci.