Praca wpisuje się w typowy dla Pawła Susida werbalno-wizualny przekaz, w którym artysta w sarkastyczny sposób cytuje fragmenty zasłyszanych wypowiedzi i rozmów. W tym wypadku komunikat ma charakter żartobliwie metamedialny i komentuje aporię, która musi zaistnieć wraz z postulowanym przez awangardę przenikaniem się sztuki i życia.
Praca akcentuje jednocześnie rodzaj uwikłania codziennej egzystencji w różnorakie systemy dyscyplinujące. W charakterystyczny dla siebie sposób artysta tworzy obraz z dużą swobodą formalną, przemycając jednocześnie w obręb pracy wizualny język abstrakcji geometrycznej i typografii wywiedzionej z tradycji awangardy rosyjskiej.
Paweł Susid (1952) w latach 1973-78 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obronił dyplom w pracowni profesora Tadeusza Dominika, aneks z litografii w pracowni profesora Mariana Rojewskiego. W latach 1982-1992 prowadził Galerię Młodych w Warszawie. Początkowo tworzył głównie w duchu nowej ekspresji, w drugiej połowie lat 80. zbliżając się bardziej do tradycji awangardy rosyjskiej. Jego prace zawsze jednak opierają się na bezpretensjonalnym zestawieniu prostej historii, bądź obserwacji z zaczerpniętym z żywego języka komentarzem ujawniającym niejednokrotnie absurdalność tworzonych przez ludzi systemów i hierarchii.
Praca wpisuje się w typowy dla Pawła Susida werbalno-wizualny przekaz, w którym artysta w sarkastyczny sposób cytuje fragmenty zasłyszanych wypowiedzi i rozmów. W tym wypadku komunikat ma charakter żartobliwie metamedialny i komentuje aporię, która musi zaistnieć wraz z postulowanym przez awangardę przenikaniem się sztuki i życia.
Praca akcentuje jednocześnie rodzaj uwikłania codziennej egzystencji w różnorakie systemy dyscyplinujące. W charakterystyczny dla siebie sposób artysta tworzy obraz z dużą swobodą formalną, przemycając jednocześnie w obręb pracy wizualny język abstrakcji geometrycznej i typografii wywiedzionej z tradycji awangardy rosyjskiej.
Paweł Susid (1952) w latach 1973-78 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obronił dyplom w pracowni profesora Tadeusza Dominika, aneks z litografii w pracowni profesora Mariana Rojewskiego. W latach 1982-1992 prowadził Galerię Młodych w Warszawie. Początkowo tworzył głównie w duchu nowej ekspresji, w drugiej połowie lat 80. zbliżając się bardziej do tradycji awangardy rosyjskiej. Jego prace zawsze jednak opierają się na bezpretensjonalnym zestawieniu prostej historii, bądź obserwacji z zaczerpniętym z żywego języka komentarzem ujawniającym niejednokrotnie absurdalność tworzonych przez ludzi systemów i hierarchii.