W ramach projektu „Spragnieni Piękna” Luxus stworzył, przypominający swoją formą gotycki ołtarz, portret wieloletniego wicedyrektora MNW dr. Piotra Rypsona, opisując go następującymi słowami:

„Postanowiliśmy na parawanie umieścić portret Piotra Rypsona, bo jest przystojny. Po bokach daliśmy mu skrzydła z kwiatów, bo jest kwieciście lotny. Za głową ma złotą aureolę, bo jakoś tak wyszło. Trzy klucze na koszulce, że to klucze do naszych serc. Tak naprawdę chcieliśmy namalować coś innego, ale nam nie wyszło.
Z wyrazami szacunku i miłości
grupa Luxus”.

Grupa Luxus to jedna z najważniejszych grup artystycznych w polskiej sztuce lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Jej demokratyczny i zmienny skład tworzyli: Jerzy Kosałka, Marek Czechowski, Paweł Jarodzki, Bożena Grzyb Jarodzka, Ewa Ciepielewska, Stanisław Sielicki, Artur Gołacki, Piotr Gusta, Małgorzata Plata, Szymon Lubiński i Jacek „Ponton” Jankowski. Grupa Luxus powstała na przełomie lat 1980/1981 w PWSSP we Wrocławiu, w pracowni 314. Początkowo była grupą o charakterze towarzyskim; od 1986 roku zaczęła funkcjonować jako zespół redagujący wytwarzany ręcznie art-zin „Luxus” (Nieregularny Magazyn Psychoaktywny). Od momentu powstania wyraźnie zaznaczała swoją odmienność od pozostałych grup artystycznych w Polsce, ignorując etos artysty i patriotycznego zaangażowania, zwracając się w kierunku treści przyziemnych, kosmopolitycznych i psychodelicznych. Estetyka prac grupy była punkowa, aestetyczna, nawiązująca do trendu DIY (Do It Yourself), zaś ulubioną strategią jej członków – ironiczne i subwersywne trawestowanie popularnej ikonosfery. Artyści Luxusu nie podpisywali swoich prac, tworzyli trashowe obiekty, szablony i kolaże, w których manifestowali wartości grupy i jej ambiwalentną fascynację kulturą pop. Okres przełomu dziesięcioleci był dla grupy niezwykle płodny. Luxus, fantazmatyczny i niedosiężny w poprzedniej dekadzie, stał się z dnia na dzień przedmiotem konsumpcji – czujnie obserwowanej i analizowanej przez członków grupy.

07
LUXUS Grupa

Bez tytułu, 2019

akryl, szablon

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

W ramach projektu „Spragnieni Piękna” Luxus stworzył, przypominający swoją formą gotycki ołtarz, portret wieloletniego wicedyrektora MNW dr. Piotra Rypsona, opisując go następującymi słowami:

„Postanowiliśmy na parawanie umieścić portret Piotra Rypsona, bo jest przystojny. Po bokach daliśmy mu skrzydła z kwiatów, bo jest kwieciście lotny. Za głową ma złotą aureolę, bo jakoś tak wyszło. Trzy klucze na koszulce, że to klucze do naszych serc. Tak naprawdę chcieliśmy namalować coś innego, ale nam nie wyszło.
Z wyrazami szacunku i miłości
grupa Luxus”.

Grupa Luxus to jedna z najważniejszych grup artystycznych w polskiej sztuce lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Jej demokratyczny i zmienny skład tworzyli: Jerzy Kosałka, Marek Czechowski, Paweł Jarodzki, Bożena Grzyb Jarodzka, Ewa Ciepielewska, Stanisław Sielicki, Artur Gołacki, Piotr Gusta, Małgorzata Plata, Szymon Lubiński i Jacek „Ponton” Jankowski. Grupa Luxus powstała na przełomie lat 1980/1981 w PWSSP we Wrocławiu, w pracowni 314. Początkowo była grupą o charakterze towarzyskim; od 1986 roku zaczęła funkcjonować jako zespół redagujący wytwarzany ręcznie art-zin „Luxus” (Nieregularny Magazyn Psychoaktywny). Od momentu powstania wyraźnie zaznaczała swoją odmienność od pozostałych grup artystycznych w Polsce, ignorując etos artysty i patriotycznego zaangażowania, zwracając się w kierunku treści przyziemnych, kosmopolitycznych i psychodelicznych. Estetyka prac grupy była punkowa, aestetyczna, nawiązująca do trendu DIY (Do It Yourself), zaś ulubioną strategią jej członków – ironiczne i subwersywne trawestowanie popularnej ikonosfery. Artyści Luxusu nie podpisywali swoich prac, tworzyli trashowe obiekty, szablony i kolaże, w których manifestowali wartości grupy i jej ambiwalentną fascynację kulturą pop. Okres przełomu dziesięcioleci był dla grupy niezwykle płodny. Luxus, fantazmatyczny i niedosiężny w poprzedniej dekadzie, stał się z dnia na dzień przedmiotem konsumpcji – czujnie obserwowanej i analizowanej przez członków grupy.