W malarstwie Agaty Borowej dokonała się w wyniku poszukiwań artystycznych i doświadczeń życiowych istotna przemiana - przejście od malarstwa figuratywnego do malarstwa z pogranicza abstrakcji i hiperrealizmu. Artystka porzuciła przedstawienie ludzkie, przestała opowiadać historie, a zaczęła pobudzać wyobraźnię, tworzyć obrazy poddające się płynnej i całkowicie zmiennej interpretacji, co stanowi dla artystki ważną część relacji z odbiorcą. Prezentowana praca, która należy do tego nowego nurtu działań Borowej, była prezentowana na wystawie Is it Painted? w Miejscu Projektów Zachęty w 2019 roku. W wywiadzie z Magdą Kardasz stwierdziła: „najbardziej mnie interesuje, jak mogę tą przestrzeń zaburzyć, sprawić, żeby widz poczuł się trochę zaniepokojony, stworzyć rodzaj trompe l’oeil.” O swoim malarstwie i o projekcie mówiła także: „lubię ten moment, kiedy oglądający podchodzi do mojego obrazu i sprawdza, czy to na pewno nie jest wydruk czy pofalowane płótno. Zależy mi na tym wrażeniu iluzji – malarstwie na tyle perfekcyjnym, że pojawia się pytanie, czy to jest w ogóle namalowane i co tak naprawdę widzimy. Moją pracę postrzegam jako ożywianie obrazu, wydobywania jego podskórnej materii, szukanie napięć. Interesuje mnie zamienianie obrazu w prześcieradło, kurtynę, materię noszącą ślady czyjejś obecności. Obraz wtedy staje się obiektem - choć tak naprawdę wciąż tylko ten obiekt naśladuje, nadal jest zupełnie płaskim płótnem. Malarstwo iluzjonistyczne zajmuje mnie równie w formie projektów site-specific, jak w przypadku wystawy w Miejscu Projektów Zachęty. Bezpośrednio na ścianach galerii umieściłam delikatne ingerencje malarskie, naśladujące załamania pod parapetami czy falujące krawędzie. Ściany MPZ, zwykle funkcjonujące jako tło, stały się bohaterkami mojej wystawy. Tym razem to one opowiadały swoją historię.” Agata Borowa - artystka wizualna, zajmuje się głównie malarstwem oraz grafiką użytkową. Absolwentka malarstwa na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (pracownia prof. Jarosława Modzelewskiego) oraz architektury wnętrz na Politechnice Białostockiej. Jej prace były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych (m.in. Miejsce Projektów Zachęty, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa; Galeria Arsenał, Białystok; BWA Zielona Góra; Galeria Labirynt, Lublin; Galeria m2, Warszawa; Galeria Bielska BWA; Galeria Platan, Budapeszt). Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011, 2006). Brała udział w rezydencjach i plenerach w Polsce oraz za granicą. Od 2001 roku współtworzy grupę Siostry Borowe. Jej prace znajdują się w cenionych kolekcjach w Polsce i zagranicą.
akryl na płótnie, 70 x 70 cm, sygnowany na odwrociu:
' Agata Borowa | bez tytułu | z cyklu "Czy to jest namalowane?" | 2018 | akryl, płótno, 70 x 70 cm '
W malarstwie Agaty Borowej dokonała się w wyniku poszukiwań artystycznych i doświadczeń życiowych istotna przemiana - przejście od malarstwa figuratywnego do malarstwa z pogranicza abstrakcji i hiperrealizmu. Artystka porzuciła przedstawienie ludzkie, przestała opowiadać historie, a zaczęła pobudzać wyobraźnię, tworzyć obrazy poddające się płynnej i całkowicie zmiennej interpretacji, co stanowi dla artystki ważną część relacji z odbiorcą. Prezentowana praca, która należy do tego nowego nurtu działań Borowej, była prezentowana na wystawie Is it Painted? w Miejscu Projektów Zachęty w 2019 roku. W wywiadzie z Magdą Kardasz stwierdziła: „najbardziej mnie interesuje, jak mogę tą przestrzeń zaburzyć, sprawić, żeby widz poczuł się trochę zaniepokojony, stworzyć rodzaj trompe l’oeil.” O swoim malarstwie i o projekcie mówiła także: „lubię ten moment, kiedy oglądający podchodzi do mojego obrazu i sprawdza, czy to na pewno nie jest wydruk czy pofalowane płótno. Zależy mi na tym wrażeniu iluzji – malarstwie na tyle perfekcyjnym, że pojawia się pytanie, czy to jest w ogóle namalowane i co tak naprawdę widzimy. Moją pracę postrzegam jako ożywianie obrazu, wydobywania jego podskórnej materii, szukanie napięć. Interesuje mnie zamienianie obrazu w prześcieradło, kurtynę, materię noszącą ślady czyjejś obecności. Obraz wtedy staje się obiektem - choć tak naprawdę wciąż tylko ten obiekt naśladuje, nadal jest zupełnie płaskim płótnem. Malarstwo iluzjonistyczne zajmuje mnie równie w formie projektów site-specific, jak w przypadku wystawy w Miejscu Projektów Zachęty. Bezpośrednio na ścianach galerii umieściłam delikatne ingerencje malarskie, naśladujące załamania pod parapetami czy falujące krawędzie. Ściany MPZ, zwykle funkcjonujące jako tło, stały się bohaterkami mojej wystawy. Tym razem to one opowiadały swoją historię.” Agata Borowa - artystka wizualna, zajmuje się głównie malarstwem oraz grafiką użytkową. Absolwentka malarstwa na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (pracownia prof. Jarosława Modzelewskiego) oraz architektury wnętrz na Politechnice Białostockiej. Jej prace były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych (m.in. Miejsce Projektów Zachęty, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa; Galeria Arsenał, Białystok; BWA Zielona Góra; Galeria Labirynt, Lublin; Galeria m2, Warszawa; Galeria Bielska BWA; Galeria Platan, Budapeszt). Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011, 2006). Brała udział w rezydencjach i plenerach w Polsce oraz za granicą. Od 2001 roku współtworzy grupę Siostry Borowe. Jej prace znajdują się w cenionych kolekcjach w Polsce i zagranicą.