Zainspirowany wazonem OKO Honza Zamojski napisał krótki wiersz. Napisał? Słuszniej było by powiedzieć raczej "zakomponował", bo słowa wiersza wpisane zostały niczym czysto plastyczna forma w kształt wazonu. W takim traktowaniu tekstu doszukiwać się można tradycji kaligramu, którego użycie do perfekcji doprowadził surrealista, czołowy twórca awangardy poetyckiej Guillaume Apollinaire.

Dla Honzy Zamojskiego (1981) sztuka jest narzędziem, dzięki któremu stara się on zrozumieć otaczający go świat, usystematyzować wiedzę o nim i o rządzącym nim prawach. Motorem do działania jest dla niego niezaspokojona ciekawość, a cechą charakterystyczną jego realizacji poczucie humoru, poetyckość i minimalistyczna forma. Prace Zamojskiego pokazywane były m.in. w Galerii Foksal w Warszawie, Museum Morsbroich czy Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie.


OKO
OKO to limitowana seria ceramicznych, ręcznie malowanych wazonów wykonanych przez Malwinę Konopacką, formą nawiązujących do polskiego wzornictwa przemysłowego lat 50. i 60. Tytułowe oko pojawia się na każdym z nich w formie podkreślanych graficznie okrągłych wgłębień.
Wazon Oko miał swoja premierę w ramach Designers Week w Tokio (2014), później pokazywany był m.in. na indywidualnej wystawie Konopackiej w Cité Radieuse Le Corbusiera w Marsylii (2017). Wazony malowane są w różne wzory, w zależności od kolekcji. Jedna z nich, złoto-czarna, była wynikiem współpracy Malwiny Konopackiej z Łukaszem Jemiołem. Projektantka do malowania używa zarówno metali szlachetnych (złoto, platyna), klasycznego kobaltu jak i palety farb podszkliwnych. Zabawa formą, podkreślanie jej lub zaprzeczanie, ilustracja - symboliczna i figuratywna, kolor - od kobaltu po wielobarwność - tworzą w całości serię wielowymiarowych ilustracji.
Z okazji Balu Dobroczynnego "Spragnieni Piękna" przygotowana została seria 11 wazonów "OKO Teresa", które od pierwowzoru różnią się dwukrotnie niemal większą wysokością: mierzą 78 cm, czyli dokładnie tyle, co roczna córeczka Konopackiej Teresa.

Malwina Konopacka (ur. 1982) jest ilustratorką, graficzką, projektantką. Mieszka i pracuje w Warszawie. Na rzeczywistość patrzy przez pryzmat ilustracji, ale nie zatrzymuje się na dwóch wymiarach - wkracza z rysunkiem w trójwymiarowy świat przedmiotów codziennego użytku i obiektów dekoracyjnych. Jej prace - niezależnie od materiału, w jakim są wykonane (szkło, drewno, papier, ceramika) łączy wyrazista i rozpoznawalna kreska. Powstają tradycyjnymi metodami - na papierze, szkicowane piórkiem i tuszem następnie dzięki cyfrowym technologiom obrabiane i aplikowane na trójwymiarowe obiekty.
Studiowała na Wydziale Wzornictwa ASP w Warszawie, historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz ilustrację na Universität der Künste w Berlinie. Współpracowała z czołowymi polskimi magazynami, dla których tworzyła ilustracje. Obecnie skupia się głównie na ceramice i idei wazonu OKO; który ewoluuje, zmienia się w abstrakcyjną, rzeźbiarską formę.

13
Honza ZAMOJSKI (ur. 1981)

Bez tytułu, 2018

ceramika szlachetna, szkliwo przezroczyste, kalkomania, unikat
wys. 78 cm, średnica 25 cm,
u dołu: OKO / Malwina Konopacka / 2018 / Teresa / No 9 / Honza Zamojski
SPRAGNIENI PIĘKNA 2018 / MNW / Przyjaciele

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Zainspirowany wazonem OKO Honza Zamojski napisał krótki wiersz. Napisał? Słuszniej było by powiedzieć raczej "zakomponował", bo słowa wiersza wpisane zostały niczym czysto plastyczna forma w kształt wazonu. W takim traktowaniu tekstu doszukiwać się można tradycji kaligramu, którego użycie do perfekcji doprowadził surrealista, czołowy twórca awangardy poetyckiej Guillaume Apollinaire.

Dla Honzy Zamojskiego (1981) sztuka jest narzędziem, dzięki któremu stara się on zrozumieć otaczający go świat, usystematyzować wiedzę o nim i o rządzącym nim prawach. Motorem do działania jest dla niego niezaspokojona ciekawość, a cechą charakterystyczną jego realizacji poczucie humoru, poetyckość i minimalistyczna forma. Prace Zamojskiego pokazywane były m.in. w Galerii Foksal w Warszawie, Museum Morsbroich czy Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie.


OKO
OKO to limitowana seria ceramicznych, ręcznie malowanych wazonów wykonanych przez Malwinę Konopacką, formą nawiązujących do polskiego wzornictwa przemysłowego lat 50. i 60. Tytułowe oko pojawia się na każdym z nich w formie podkreślanych graficznie okrągłych wgłębień.
Wazon Oko miał swoja premierę w ramach Designers Week w Tokio (2014), później pokazywany był m.in. na indywidualnej wystawie Konopackiej w Cité Radieuse Le Corbusiera w Marsylii (2017). Wazony malowane są w różne wzory, w zależności od kolekcji. Jedna z nich, złoto-czarna, była wynikiem współpracy Malwiny Konopackiej z Łukaszem Jemiołem. Projektantka do malowania używa zarówno metali szlachetnych (złoto, platyna), klasycznego kobaltu jak i palety farb podszkliwnych. Zabawa formą, podkreślanie jej lub zaprzeczanie, ilustracja - symboliczna i figuratywna, kolor - od kobaltu po wielobarwność - tworzą w całości serię wielowymiarowych ilustracji.
Z okazji Balu Dobroczynnego "Spragnieni Piękna" przygotowana została seria 11 wazonów "OKO Teresa", które od pierwowzoru różnią się dwukrotnie niemal większą wysokością: mierzą 78 cm, czyli dokładnie tyle, co roczna córeczka Konopackiej Teresa.

Malwina Konopacka (ur. 1982) jest ilustratorką, graficzką, projektantką. Mieszka i pracuje w Warszawie. Na rzeczywistość patrzy przez pryzmat ilustracji, ale nie zatrzymuje się na dwóch wymiarach - wkracza z rysunkiem w trójwymiarowy świat przedmiotów codziennego użytku i obiektów dekoracyjnych. Jej prace - niezależnie od materiału, w jakim są wykonane (szkło, drewno, papier, ceramika) łączy wyrazista i rozpoznawalna kreska. Powstają tradycyjnymi metodami - na papierze, szkicowane piórkiem i tuszem następnie dzięki cyfrowym technologiom obrabiane i aplikowane na trójwymiarowe obiekty.
Studiowała na Wydziale Wzornictwa ASP w Warszawie, historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz ilustrację na Universität der Künste w Berlinie. Współpracowała z czołowymi polskimi magazynami, dla których tworzyła ilustracje. Obecnie skupia się głównie na ceramice i idei wazonu OKO; który ewoluuje, zmienia się w abstrakcyjną, rzeźbiarską formę.