Artystę inspiruje "rzeczywistość zdegradowana", która na co dzień go otacza. Jak sam mówi: "Nie należę do osób, które jakby kierowane instynktem samozachowawczym, uciekają od rzeczywistości; tkwię w niej i wykorzystuję w swojej twórczości." Ale nie po to, żeby dać jej bezstronny, obiektywny obraz, lecz by poprzez wprowadzenie w przestrzeń sztuki nadać jej nowy wymiar. Kulka osiągnął mistrzostwo technologiczne. Seria popsutych domofonów wykonana z porcelany do złudzenia przypomina swoje modele. To ważne, że artysta nie wybiera prostej drogi wykorzystania gotowych obiektów znalezionych, lecz żmudną pracą i precyzją tworzy ich portrety.


Rocznik `79. Absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Kulka przedstawia w swych pracach to, co zwykle traktowane jest przez współczesną kulturę jako nieistotne, nieestetyczne - życie codzienne miejskich osiedli. Ulubionym materiałem, najczęściej wykorzystywanym przez artystę stała się malowana ceramika. To z niej powstają małe figurki, wyobrażające ludzi z tzw. "nizin społecznych", wywodzących się ze świata otaczającego artystę, głównie z rodzinnego Wolbromia. Poza postaciami ludzkimi, Kulka odtwarza także środowisko, w jakim postacie te żyją. W ten sposób powstają małe makiety kiosków, sklepików zamalowanych napisami wywodzącymi się z pseudokibicowskiej subkultury, drewniane lub blaszane baraki, garaże, przystanki autobusowe. Artysta szybko reaguje na bieżące wydarzenia. Jego prace nierzadko stają się komentarzem do rozgrywających się właśnie zdarzeń, tak jak w przypadku wystawy Sceny Rodzajowe 2012, obrazującej obawy przed odbywającymi się w Polsce Mistrzostwami Europy w piłce nożnej.