Proweniencja:
kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany:
Paweł Dunal - "Sowy nie są tym, czym się wydają", BWA Zielona Góra10.10.2014 - 2.11.2014.
Literatura:
https://bwazg.pl/archiwum/71-2014/1641-pawe-dunal-sowy-nie-s-tym-czym-si-wydaj-1010
Prezentowane dwa obrazy pochodzą z cyklu „Uczłowieczenie" i były częścią pierwszej monograficznej wystawy Pawła Dunala „Sowy nie są tym, czym się wydają", zrealizowanej w BWA Zielona Góra w 2014 roku. Wystawa była ważnym podsumowaniem dotychczasowych poszukiwań twórczych artysty i ujawniła pełnię jego oryginalnego języka malarskiego – łączącego świat natury, popkultury i wyobraźni w dynamicznych, wielowarstwowych kompozycjach.
„Tytus był bardzo niesforny. Papcio Chmiel daremnie próbował go uczłowieczyć. Może o czymś zapomniał? Ależ tak! Zamykam się więc z Tytusem w pracowni, przywołuję policjanta i próbuję nadrobić przeoczenie Papcia Chmiela. Już ja tego Tytusa nauczę! Policyjna pałka to dobry argument pedagogiczny. Nie jest jednak lekko... Trwa to ponad rok, policjant wydaje się zmęczony, małpich nóg już od tego dostaje i porasta sierścią... Nagle coś drgnęło! Małpiszon i policjant zdają się maszerować noga w nogę, Tytus nie ucieka już na drzewo, macha do nas łapką i uśmiecha się. A policjant ze szczęścia zmienił się w wieżę i w most, i niemal dosięga obłoków..."
W obrazach z cyklu widać charakterystyczne dla Dunala zestawienie geometrycznych, konstruktywistycznych form z organicznymi detalami – liśćmi, grzybami czy fragmentami ciała. Lekkość pastelowych tłach kontrastuje z wyrazistą linią i dynamiczną narracją, co sprawia, że dzieła balansują pomiędzy abstrakcją a sugestią opowieści.
Paweł Dunal ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w 2008 roku, w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. Był finalistą 9. Konkursu im. Eugeniusza Gepperta (2009) oraz 41. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2013). Współpracuje z warszawską galerią m² [m kwadrat]. Jego twórczość opisywana była m.in. w publikacjach Piotra Bazylko i Krzysztofa Masiewicza (Notes dla Kolekcjonerów, Przewodnik kolekcjonera sztuki najnowszej, 77 dzieł sztuki z historią) oraz Kamy Zboralskiej (Przewodnik po galeriach sztuki. Sztuka inwestowania w sztukę, tom trzeci).
olej, płótno
100 x 105 cm
lewa strona: sygn. i dat. na odwrociu: Paweł Dunal | 2010r.prawa strona: sygn., dat. i opis. na odwrociu: Paweł Dunal | 2013r. | (olej, płótno)
Proweniencja:
kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany:
Paweł Dunal - "Sowy nie są tym, czym się wydają", BWA Zielona Góra10.10.2014 - 2.11.2014.
Literatura:
https://bwazg.pl/archiwum/71-2014/1641-pawe-dunal-sowy-nie-s-tym-czym-si-wydaj-1010
Prezentowane dwa obrazy pochodzą z cyklu „Uczłowieczenie" i były częścią pierwszej monograficznej wystawy Pawła Dunala „Sowy nie są tym, czym się wydają", zrealizowanej w BWA Zielona Góra w 2014 roku. Wystawa była ważnym podsumowaniem dotychczasowych poszukiwań twórczych artysty i ujawniła pełnię jego oryginalnego języka malarskiego – łączącego świat natury, popkultury i wyobraźni w dynamicznych, wielowarstwowych kompozycjach.
„Tytus był bardzo niesforny. Papcio Chmiel daremnie próbował go uczłowieczyć. Może o czymś zapomniał? Ależ tak! Zamykam się więc z Tytusem w pracowni, przywołuję policjanta i próbuję nadrobić przeoczenie Papcia Chmiela. Już ja tego Tytusa nauczę! Policyjna pałka to dobry argument pedagogiczny. Nie jest jednak lekko... Trwa to ponad rok, policjant wydaje się zmęczony, małpich nóg już od tego dostaje i porasta sierścią... Nagle coś drgnęło! Małpiszon i policjant zdają się maszerować noga w nogę, Tytus nie ucieka już na drzewo, macha do nas łapką i uśmiecha się. A policjant ze szczęścia zmienił się w wieżę i w most, i niemal dosięga obłoków..."
W obrazach z cyklu widać charakterystyczne dla Dunala zestawienie geometrycznych, konstruktywistycznych form z organicznymi detalami – liśćmi, grzybami czy fragmentami ciała. Lekkość pastelowych tłach kontrastuje z wyrazistą linią i dynamiczną narracją, co sprawia, że dzieła balansują pomiędzy abstrakcją a sugestią opowieści.
Paweł Dunal ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w 2008 roku, w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. Był finalistą 9. Konkursu im. Eugeniusza Gepperta (2009) oraz 41. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2013). Współpracuje z warszawską galerią m² [m kwadrat]. Jego twórczość opisywana była m.in. w publikacjach Piotra Bazylko i Krzysztofa Masiewicza (Notes dla Kolekcjonerów, Przewodnik kolekcjonera sztuki najnowszej, 77 dzieł sztuki z historią) oraz Kamy Zboralskiej (Przewodnik po galeriach sztuki. Sztuka inwestowania w sztukę, tom trzeci).