Dwa obrazy Ignacego Czwartosa, które prezentujemy na naszej aukcji, stanowią wyjątkową możliwość nabycia dzieł artysty, który bardzo niechętnie rozstaje się ze swoim dorobkiem.
Malarstwo artysty zakorzenione jest w tradycji i nawiązuje do sztuki polskiego baroku, której szczególnym przejawem był portret sarmacki. O tych związkach z dawnym malarstwem, pisze Krystyna Czerni: Portrety Czwartosa nawiązują do tradycji staropolskiej czytelnie, choć nie dosłownie. Podobna jest ich frontalność, statyczność, godność. Dużo większa - prostota. Bogaty żupan i zbroję zastąpił czarny tużurek lub sweter: zawadiacki, szlachecki osełedec zmienił się w intrygujący kolor włosów („Błękitny blondyn w asyście“); rozbudowane insygnia i godła - w płaskie znaki, proste kaboszony, puste, symboliczne mandorle. Czasem pojawiają się uproszczone, ledwie zasygnalizowane atrybuty: mała czaszka, znak krzyża. Niegdysiejsze blachy herbowe z sarmackich epitafiów - to niewielkie abstrakcje, cytaty własnej twórczości; raz jeszcze „obrazy w obrazie“.
olej, płótno
180 x 100 cm
sygn. na odwr. na płótnie: IGNACY CZWARTOS | 2010 | ROK | [znak strzałki w górę]
Dwa obrazy Ignacego Czwartosa, które prezentujemy na naszej aukcji, stanowią wyjątkową możliwość nabycia dzieł artysty, który bardzo niechętnie rozstaje się ze swoim dorobkiem.
Malarstwo artysty zakorzenione jest w tradycji i nawiązuje do sztuki polskiego baroku, której szczególnym przejawem był portret sarmacki. O tych związkach z dawnym malarstwem, pisze Krystyna Czerni: Portrety Czwartosa nawiązują do tradycji staropolskiej czytelnie, choć nie dosłownie. Podobna jest ich frontalność, statyczność, godność. Dużo większa - prostota. Bogaty żupan i zbroję zastąpił czarny tużurek lub sweter: zawadiacki, szlachecki osełedec zmienił się w intrygujący kolor włosów („Błękitny blondyn w asyście“); rozbudowane insygnia i godła - w płaskie znaki, proste kaboszony, puste, symboliczne mandorle. Czasem pojawiają się uproszczone, ledwie zasygnalizowane atrybuty: mała czaszka, znak krzyża. Niegdysiejsze blachy herbowe z sarmackich epitafiów - to niewielkie abstrakcje, cytaty własnej twórczości; raz jeszcze „obrazy w obrazie“.