W obrazach Mateckiego znajdziemy zawieszenie i nieustające napięcie pomiędzy realizmem a abstrakcją i ornamentem, pomiędzy ruchem a statycznością, formą a treścią. Powierzchnia obrazu czasem jest chropowata i gęsta, a [...] precyzyjna chirurgia “przeszczepiania” do malarstwa wizerunków (fotografii gazetowych, plakatów filmowych, logotypów, tekstów) służy tworzeniu kolejnych znaków i znaczeń [...]. Malarstwo Mateckiego jest trudne, niekoherentne i polifoniczne. Rozpada się na wiele pojedynczych eksperymentów z formą, kompozycją, fakturą obrazu. Malowanie jest dla niego procesem rozłożonym w czasie. W pewnym sensie artysty nie interesuje los obrazów - niektóre niszczy, wyrzuca na śmietnik, przechowuje w różnych miejscach, przemalowuje. Czasem obrazów nie kończy, czasem je okalecza. Ważne jest dla niego MALARSTWO, jako proces, jako medium w myśl McLuhanowskiej zasady: “medium jest przekazem”.
Joanna Zielińska, Bez tytułu. Esej o malarstwie Przemysława Mateckiego [w:] Matecki, katalog towarzyszący wystawie artysty w galerii BWA w Zielonej Górze 8 listopada - 10 grudnia 2006, s. 149