Poświęcając blejtram na rzecz formy, Zbigniew Gostomski tworzył płótna o kształtach niekonwencjonalnych: tutaj, 3 półkola łączone ze sobą w sposób nawiązujący do triskelu - starożytnego symbolu kultury celtyckiej i słowiańskiej. Stworzenie tak złożonej struktury zajęło mu 11 lat pracy i obliczeń. Praca ta jest jednym z najważniejszych dokonań w twórczości artysty i stanowiła dla niego punkt odniesienia ze względu na kształty wypracowane w tym obrazie.
U Gostomskiego naciąganie płótna staje się sztuką samą w sobie. Rezygnując z tradycyjnego blejtramu, stworzył według własnego konceptu struktury, które stanowią formy z nierównościami. Naciągając na nie płótno powoduje, że potęgują one efekty reliefu formy i rysunku.
(Max Mogan Gielniewski - Tekst kuratora wystawy: Sztuka Formy, obrazy wybrane z kolekcji Wojciecha Fibaka, Ostróda, Muzeum Zamkowe, 2019.)
Wyobraźnię artysty poruszają tematy idealnych figur geometrycznych, utopijnej architektury, obrazy nieskończoności czasu i przestrzeni. Gostomski ustanawia swoją sztukę na granicznych terytoriach, gdzie nauki ścisłe (a zwłaszcza algebra i geometria) przechodzą niepostrzeżenie w alchemię i metafizykę. Twórca miał ponad 30 wystaw indywidualnych, większość z nich w Galerii Foksal w Warszawie. Jego wystawa retrospektywna odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1994 roku. We wrześniu 2011 roku Zbigniew Gostomski zainaugurował działalność Muzeum Współczesnego Wrocław wystawą Zaczyna się we Wrocławiu. (Dorota Monkiewicz; źródło: Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych)
grafit, płótno; 200 x 192 cm;
sygn. i dat. na odwrocie: ZBIGNIEW GOSTOMSKI / 2000-2011 / [podpis artysty].
Poświęcając blejtram na rzecz formy, Zbigniew Gostomski tworzył płótna o kształtach niekonwencjonalnych: tutaj, 3 półkola łączone ze sobą w sposób nawiązujący do triskelu - starożytnego symbolu kultury celtyckiej i słowiańskiej. Stworzenie tak złożonej struktury zajęło mu 11 lat pracy i obliczeń. Praca ta jest jednym z najważniejszych dokonań w twórczości artysty i stanowiła dla niego punkt odniesienia ze względu na kształty wypracowane w tym obrazie.
U Gostomskiego naciąganie płótna staje się sztuką samą w sobie. Rezygnując z tradycyjnego blejtramu, stworzył według własnego konceptu struktury, które stanowią formy z nierównościami. Naciągając na nie płótno powoduje, że potęgują one efekty reliefu formy i rysunku.
(Max Mogan Gielniewski - Tekst kuratora wystawy: Sztuka Formy, obrazy wybrane z kolekcji Wojciecha Fibaka, Ostróda, Muzeum Zamkowe, 2019.)
Wyobraźnię artysty poruszają tematy idealnych figur geometrycznych, utopijnej architektury, obrazy nieskończoności czasu i przestrzeni. Gostomski ustanawia swoją sztukę na granicznych terytoriach, gdzie nauki ścisłe (a zwłaszcza algebra i geometria) przechodzą niepostrzeżenie w alchemię i metafizykę. Twórca miał ponad 30 wystaw indywidualnych, większość z nich w Galerii Foksal w Warszawie. Jego wystawa retrospektywna odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1994 roku. We wrześniu 2011 roku Zbigniew Gostomski zainaugurował działalność Muzeum Współczesnego Wrocław wystawą Zaczyna się we Wrocławiu. (Dorota Monkiewicz; źródło: Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych)