W latach 1949–52 studiował w krakowskiej ASP, a następnie, do 1955 r., w warszawskiej ASP. Był artystą interdyscyplinarnym. Uprawiał plakat, malarstwo, rysunek, grafikę i scenografię. Wystawiał w galeriach i muzeach, m.in. w Polsce, Austrii, Belgii, Holandii, Francji, Kanadzie i USA. Otrzymał wiele prestiżowych nagród. Do najważniejszych należy zaliczyć Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paulo (1973 r.) i Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974 r.). Jego malarstwo jest pełne fascynacji ciałem kobiecym, erotyką, zmysłowością oraz refleksją nad przemijaniem i śmiercią. W twórczości Starowieyskiego świat realny łączy się z tworami niepohamowanej wyobraźni, a charakterystyczna groteska nawiązuje do malarstwa XVII-wiecznych mistrzów. Począwszy od 1970 r. artysta datował swe prace o 300 lat wstecz.
ołówek, papier, 29,5 x 21 cm,
sygn. monogramem, dat. 1685
W latach 1949–52 studiował w krakowskiej ASP, a następnie, do 1955 r., w warszawskiej ASP. Był artystą interdyscyplinarnym. Uprawiał plakat, malarstwo, rysunek, grafikę i scenografię. Wystawiał w galeriach i muzeach, m.in. w Polsce, Austrii, Belgii, Holandii, Francji, Kanadzie i USA. Otrzymał wiele prestiżowych nagród. Do najważniejszych należy zaliczyć Grand Prix na Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paulo (1973 r.) i Grand Prix za plakat filmowy na festiwalu w Cannes (1974 r.). Jego malarstwo jest pełne fascynacji ciałem kobiecym, erotyką, zmysłowością oraz refleksją nad przemijaniem i śmiercią. W twórczości Starowieyskiego świat realny łączy się z tworami niepohamowanej wyobraźni, a charakterystyczna groteska nawiązuje do malarstwa XVII-wiecznych mistrzów. Począwszy od 1970 r. artysta datował swe prace o 300 lat wstecz.