Jerzy Piotrowicz (1943-1999)

Uprawiał malarstwo, grafikę i rysunek.
Studiował malarstwo na PWSSP w Poznaniu. Obronił dyplom w pracowni grafiki prof. Tadeusza Jackowskiego w 1972 roku.

W swoich pracach poruszał wiele tematów, z czego najważniejsze są cykle poświęcone motywom biblijnym, tradycji malarskiej oraz jej wielkim mistrzom.
Korzystał z różnych technik malarskich i graficznych, samemu mając świadomość roli tradycji dla kształtu sztuki współczesnej, ale przede wszystkim dla niego samego. W swoich pracach często nawiązywał dialog z wielkimi mistrzami sztuki składając im hołd i podziękowanie, samemu oddalając się od teraźniejszości.

Był artystą z wyboru samotnym, zbuntowanym wobec pozbawionej fundamentów sztuki nowej. Wierzył w siłę wyobraźni i prawdy zawartej w ekspresyjnym geście malarskim. Nigdy nie porzucił przekonania o autentyczności sztuki pochodzącej na równi z duszy i ciała artysty. Jego postawa stała się równie wyraźnym obrazem jak te malowane w jego pracowni.

Prace artysty znajdują się w zbiorach muzealnych (Muzeum Narodowe w Krakowie i Poznaniu) i w wielu prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą.

Praca PLASTYCZNA Jerzego piotrowicza została przekazana na aukcję PRZEZ FUNDACJĘ ŚWIATŁA I CIENIA IM. Jerzego piotrowicza.