Oryginalna serigrafia autorstwa Kaspara Thomasa Lenka, jednego z czołowych przedstawicieli niemieckiego op-artu. Grafika ukazuje abstrakcyjny, geometryczny układ czterech czarnych form z miękkimi krawędziami, rozciągających się w przestrzeni przez rytmiczne, szare pasma. Dzieło balansuje na granicy iluzji przestrzennej i optycznej gry – typowej dla sztuki percepcji lat 60. i 70.
Kompozycja jest niezwykle dynamiczna, mimo swojej matematycznej precyzji – sprawia wrażenie ruchu, pulsacji, a zarazem architektonicznej stabilności. Praca emanuje chłodną elegancją i futurystycznym duchem epoki. To doskonały przykład na to, jak artyści op-artu badali granice wizualnego odbioru i złudzenia przestrzeni.
Dynamiczny układ czterech kwadrantów złożonych z rytmicznych, geometrycznych form – półkoli i trójkątów – które tworzą subtelny gradient od gęstości do rozrzedzenia, potęgując efekt świetlistości i przestrzenności. Użycie srebrzystej powierzchni intensyfikuje interakcję dzieła z otoczeniem, angażując widza w grę światła i cienia.
serigrafia barwna
karton kremowy
45 x 45 cm (rozmiar arkusza)
sygn., dat. i nr.: d.: 59/250, Lenk 71 (ołówkiem)
Praca pochodzi z teki wydanej z okazji wystawy czterech niemieckich artystów w Zachęcie w Warszawie w 1971 r.
Oryginalna serigrafia autorstwa Kaspara Thomasa Lenka, jednego z czołowych przedstawicieli niemieckiego op-artu. Grafika ukazuje abstrakcyjny, geometryczny układ czterech czarnych form z miękkimi krawędziami, rozciągających się w przestrzeni przez rytmiczne, szare pasma. Dzieło balansuje na granicy iluzji przestrzennej i optycznej gry – typowej dla sztuki percepcji lat 60. i 70.
Kompozycja jest niezwykle dynamiczna, mimo swojej matematycznej precyzji – sprawia wrażenie ruchu, pulsacji, a zarazem architektonicznej stabilności. Praca emanuje chłodną elegancją i futurystycznym duchem epoki. To doskonały przykład na to, jak artyści op-artu badali granice wizualnego odbioru i złudzenia przestrzeni.
Dynamiczny układ czterech kwadrantów złożonych z rytmicznych, geometrycznych form – półkoli i trójkątów – które tworzą subtelny gradient od gęstości do rozrzedzenia, potęgując efekt świetlistości i przestrzenności. Użycie srebrzystej powierzchni intensyfikuje interakcję dzieła z otoczeniem, angażując widza w grę światła i cienia.