Prezentowany obraz należy do grupy wczesnych dzieł artystki zainspirowanych nurtem informelu (fr. art informel – sztuka bezkształtna):
Na przełomie lat 50. i 60., jeszcze jako studentka krakowskiej ASP, Maria Stangret malowała obrazy w stylistyce informel, które sama nazywa „obrazami gestualnymi“. W świat awangardowych tendencji malarskich wprowadził ją Tadeusz Kantor, który w 1955 roku wrócił z pobytu w Paryżu, gdzie miał okazję zapoznać się z abstrakcyjnym malarstwem nowoczesnym. Stangret też wyruszyła na przełomie lat 50. i 60. w podróż artystyczną do Francji, gdzie zetknęła się z twórczością takich artystów, jak Dubuffet, Wols czy Mathieu. Pierwszą wystawę artystka miała w 1963 roku w sztokholmskiej galerii Brinken. W 1965 roku po raz kolejny wyjechała za granicę, do USA (Kalifornia, Nowy Jork) i tam zainteresowało ją action painting Pollocka oraz sztuka Dine’a, Segala, Oldenburga i Rauschenberga. Obrazy Marii Stangret z tamtego okresu charakteryzuje spontaniczność i lekkość gestu połączone z malarską wirtuozerią materii. Prace te, pełne napięć kolorystycznych budujących kompozycje płócien, prezentują rozległą gamę nastrojów w czym przypominają „wewnętrzne pejzaże“. Artystka chętnie sięgała do świata dzieciństwa, podkreślając w wywiadzie z Piotrem Skrzyneckim: Fascynuje mnie poetyka szkolnych, dziecinnych, niemal zabaw farbami, atramentem, zalewaniem i zacieraniem papieru.
Ewa Gorządek, Maria Stangret – Kantor, 2020 [https://culture.pl]
olej, karton, 88,7 x 66,5 cm
sygn. ukośnie p.d.: 1963 M. Stangret
na odwr. dł. p.d.: 607, l.d.: pieczęć Miejskiego
Konserwatora Zabytków z numerem, datą i podpisem
Prezentowany obraz należy do grupy wczesnych dzieł artystki zainspirowanych nurtem informelu (fr. art informel – sztuka bezkształtna):
Na przełomie lat 50. i 60., jeszcze jako studentka krakowskiej ASP, Maria Stangret malowała obrazy w stylistyce informel, które sama nazywa „obrazami gestualnymi“. W świat awangardowych tendencji malarskich wprowadził ją Tadeusz Kantor, który w 1955 roku wrócił z pobytu w Paryżu, gdzie miał okazję zapoznać się z abstrakcyjnym malarstwem nowoczesnym. Stangret też wyruszyła na przełomie lat 50. i 60. w podróż artystyczną do Francji, gdzie zetknęła się z twórczością takich artystów, jak Dubuffet, Wols czy Mathieu. Pierwszą wystawę artystka miała w 1963 roku w sztokholmskiej galerii Brinken. W 1965 roku po raz kolejny wyjechała za granicę, do USA (Kalifornia, Nowy Jork) i tam zainteresowało ją action painting Pollocka oraz sztuka Dine’a, Segala, Oldenburga i Rauschenberga. Obrazy Marii Stangret z tamtego okresu charakteryzuje spontaniczność i lekkość gestu połączone z malarską wirtuozerią materii. Prace te, pełne napięć kolorystycznych budujących kompozycje płócien, prezentują rozległą gamę nastrojów w czym przypominają „wewnętrzne pejzaże“. Artystka chętnie sięgała do świata dzieciństwa, podkreślając w wywiadzie z Piotrem Skrzyneckim: Fascynuje mnie poetyka szkolnych, dziecinnych, niemal zabaw farbami, atramentem, zalewaniem i zacieraniem papieru.
Ewa Gorządek, Maria Stangret – Kantor, 2020 [https://culture.pl]