Oferowany kolaż jest reprezentatywny dla dojrzałej twórczości artystki z późnych lat 1950. i 1960.; Rudowicz wypracowała wówczas oryginalne środki ekspresji wpisujące się w nurt abstrakcji wyrastającej z doświadczeń francuskiego kubizmu. Porzucając rozmach i żywiołowość gestu taszystowskiego malarstwa skupiła się na tworzeniu kolaży o wąskiej, wysmakowanej gamie brązów, ewokujących nostalgiczną atmosferę wspomnień i poetyckich skojarzeń. Wymiar przeszłości, znaki pamięci wprowadzają tu wklejone w malarską materię stare fotografie, fragmenty listów, wycinki manuskryptów, kawałki koronki, gipsowe reliefy i bezużyteczne bilety pozostałe po dawno odbytych podróżach. Fragmentaryczność tych przedmiotów, ich pozornie chaotyczne i przypadkowe skupiska uzmysławiają destrukcyjne działanie czasu. Do tej serii wycinków "muzeum wyobraźni" budowanych na śladach historii należy prezentowany kolaż, w którym pasy pomiętego, zapisanego i zadrukowanego papieru, postrzępione, miejscami szczątkowe, skontrastowane są z jednorodną kolorystycznie, neutralną emocjonalnie płaszczyzną płótna.