Judyta Sobel (1924 - 2012)
Studiowała w latach 1947-50 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod okiem Władysława Strzemińskiego i Stanisława Wegnera. Najbliższymi jej przyjaciółmi z Pracowni Malarstwa byli Stanisław Fijałkowski i Antoni Starczewski. Na przełomie 1948/49, jako studentka drugiego roku, uczestniczyła wraz z Henrykiem Stażewskim, Andrzejem Wróblewskim, Alfredem Lenicą w "I Wystawie Sztuki Nowoczesnej" zorganizowanej w Pałacu Sztuki w Krakowie. W 1956 r. otrzymała pierwszą nagrodę podczas wystawy w Gallery Saks w Paryżu. Wzięła udział w licznych wystawach, np. w Artist House w Jerozolimie (1951); Chamarinsky Gallery w Tel-Avivie (1954); Muzeum w Tel-Avivie (1954); Muzeum Sztuki Współczesnej w Haifie (1955); ponownie w Muzeum w Tel-Avivie (1956). W 1956 roku otrzymała I Nagrodę Ambasady Izraela w Paryżu, dzięki czemu mogła wyjechać z Europy do Nowego Jorku, gdzie zamieszkała na stałe. Prace Judyty Sobel spotkać można w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych, m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki Współczesnej w Haifie, w Stowarzyszeniu Artystów Izraelskich (Tel-Aviv), Galerii Sztuki Sheldon Swope (Sheldon Swope Art Gallery) w Terre Haute oraz w Muzeum Sztuki w Ein Harod (Izrael).
"Tylko emocjonalne ujęcie świata przez artystę może stworzyć dzieło pełnowartościowe, które pobudzi widza do rozmyślań i spowoduje w nim przeżycia takie, jakie pragnie wywołać autor".
Judyta Sobel