RUDOWICZ TERESA
Urodzona w 1928 roku w Toruniu, zmarła w 1994 w Krakowie. Była jedną z bardziej odrębnych indywidualności w krakowskim środowisku artystycznym. Studiowała w latach 1948-50 w PWSSP w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie), następnie na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie, który ukończyła w 1954, uzyskując dyplom w pracowni Czesława Rzepińskiego. W listopadzie 1956 była w gronie współzałożycieli Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. Brała udział w większości wystaw Grupy Krakowskiej w kraju i za granicą. W latach 50. malowała i tworzyła litograficzne kompozycje w duchu abstrakcji informel. Od początku lat 60. powstawały najbardziej dla niej charakterystyczne collages, porównywane niekiedy z równoległymi tendencjami malarstwa materii i assemblages. Artystka budowała swe prace z wyraźnym estetycznym upodobaniem dla autentyczności używanych elementów (narażając się nawet na zarzuty części krytyki, że „psuje” starodruki, oryginalne ryciny czy elementy zdobnicze). Jej prace, częściowo dzięki tej autentyczności, częściowo wskutek zabiegów malarskich, odznaczają się szlachetną, ciepłą patyną.
kolaż na płótnie, 45,4 x 51,5 cm, sygn. tył prawy dolny róg ‚T. Rudowicz 1958 r.
* droit de suite
RUDOWICZ TERESA
Urodzona w 1928 roku w Toruniu, zmarła w 1994 w Krakowie. Była jedną z bardziej odrębnych indywidualności w krakowskim środowisku artystycznym. Studiowała w latach 1948-50 w PWSSP w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie), następnie na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie, który ukończyła w 1954, uzyskując dyplom w pracowni Czesława Rzepińskiego. W listopadzie 1956 była w gronie współzałożycieli Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. Brała udział w większości wystaw Grupy Krakowskiej w kraju i za granicą. W latach 50. malowała i tworzyła litograficzne kompozycje w duchu abstrakcji informel. Od początku lat 60. powstawały najbardziej dla niej charakterystyczne collages, porównywane niekiedy z równoległymi tendencjami malarstwa materii i assemblages. Artystka budowała swe prace z wyraźnym estetycznym upodobaniem dla autentyczności używanych elementów (narażając się nawet na zarzuty części krytyki, że „psuje” starodruki, oryginalne ryciny czy elementy zdobnicze). Jej prace, częściowo dzięki tej autentyczności, częściowo wskutek zabiegów malarskich, odznaczają się szlachetną, ciepłą patyną.