Kompozycja oparta na rytmicznej grze pionowych i poziomych pasów w kontrastowych barwach – czerni, bieli oraz subtelnej szarości. Iluzjonistyczna głębia i dynamiczne napięcie wizualne osiągnięte zostały wyłącznie poprzez manipulację linią i kolorem, bez odwołania do tradycyjnej perspektywy.Praca ta oddaje charakterystyczne cechy stylu Stażewskiego: rygor geometryczny, dążenie do czystości formy oraz intelektualny wymiar artystycznego przekazu.
Henryk Stażewski był jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy XX wieku, oraz jednym z czołowych teoretyków sztuki abstrakcyjnej w Europie Środkowo-Wschodniej. Jego twórczość, konsekwentnie rozwijana przez dekady, łączyła racjonalizm formy z eksperymentem wizualnym i intelektualną precyzją.