W zainicjowanych pod koniec lat 70 pracach z użyciem szpilek artystka stosowała różne podłoża, m.in. papier, płótno, blachę, fotografię. Autorka filmów i performansów eksponowała procesualny charakter powstawania tych prac polegający na powtarzalności gestu wbijaniu szpilek. W prezentowanej, reliefowej kompozycji szpilki były wbijane w grubą warstwę farby olejnej wyciskanej z tuby wprost na papier a następnie łączone arabeską linii z cienkiego drutu.