Technika rzeźbiarska Wojtka Pustoły jest brutalna – jego głównym narzędziem jest szlifierka kątowa. Zamiast mozolnie wydobywać z kamienia kształt dłutem, artysta go tnie. Wybrana przez niego metoda pracy generuje więcej odpadów niż z rzeźbienie w sposób tradycyjny. W marmurze szuka się zazwyczaj kształtów zamkniętych i kompaktowych. Tymczasem ażurowe, wertykalne formy, którymi operuje Pustoła, doprowadzane są przez artystę do granicy rozpadu. I rzeczywiście, wiele z nich nie wytrzymuje obróbki i pęka w trakcie pracy. Nie jest to jednak zdarzenie przypadkowe. To świadomy zabieg, celowy błąd, pozwalający rzeźbom, które przetrwały proces cięcia, przeistoczyć się w coś, co zgoła trudno przyporządkować do uniwersum kamienia. Pustoła doprowadza ich materialną właściwość do absurdu, litą skałę przeobrażając w formę delikatną i kruchą.

Wojtek Pustoła (ur. 1980). Artysta wizualny, autor filmów, rzeźbiarz i scenograf. Absolwent Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i kierunku Intermedia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Wojtek Pustoła wypracował charakterystyczny dla siebie minimalistyczny styl, widoczny zarówno w jego pracach rzeźbiarskich, scenograficznych, jak i filmowych oraz performatywnych. Autor rzeźb z marmuru, które tworzy w nietypowej dla kamienia technice bezpośredniego cięcia. Od lat powiązany z toskańskim regionem Massa-Carrara, gdzie powstają jego rzeźby w kamieniu oraz prace filmowe. Autor dokumentu „White Cube” (2018), osadzonego w poetyce slow cinema filmu o rewolucyjnych zmianach w technice obróbki kamienia i konsekwencjach tych zmian. W teatrze wyznawca anty-scenografii - poszukuje możliwie najbardziej oszczędnych zabiegów formalnych w kreowaniu przestrzeni i tworzeniu obiektów scenicznych, których funkcja zawsze poprzedza estetykę. W latach 2013-2018 współpracował z reżyserem teatralnym Wojtkiem Ziemilskim nad koncepcją oraz scenografią licznych przedstawień teatralnych.